Reklama

Diakon

Diakonat w Kościele

Diakon (gr. diákonos – „sługa”) to pierwszy stopień święceń sakramentalnych w Kościele katolickim, prawosławnym oraz trzeci w Kościołach protestanckich. Diakonat wykształcił się w początkach chrześcijaństwa jako urząd odpowiedzialny za funkcje charytatywne.

Reklama

Historia diakonatu

W Dziejach Apostolskich (Dz 6, 1–6) apostołowie powołali siedmiu mężczyzn, aby wspierali ich w codziennych obowiązkach. Diakoni odgrywali również ważną rolę liturgiczną, odczytując Ewangelię i udzielając sakramentów.

Diakonisy

Wczesne Kościoły posiadały instytucję diakonis, które zajmowały się duszpasterstwem kobiet i działalnością charytatywną. W 2017 roku w prawosławnym Kościele Aleksandrii wyświęcono pięć kobiet na diakonisy.

Reklama

Diakonat w Kościele rzymskokatolickim

W Kościele rzymskokatolickim diakonat jest pierwszym stopniem sakramentu święceń. Diakoni pełnią funkcje pomocnicze, asystując kapłanom w liturgii, ale nie celebrują mszy ani nie udzielają sakramentu pokuty.

Zadania diakonów

Posługa liturgii: Diakoni asystują podczas mszy, mogą udzielać chrztu oraz przewodniczyć niektórym nabożeństwom.
Posługa słowa: Diakoni odczytują Ewangelię i mogą wygłaszać homilie.
Posługa miłości: Diakoni angażują się w pomoc charytatywną i duszpasterską, wspierając potrzebujących.

Rodzaje diakonatu

Diakoni dzielą się na stałych (żonatych i celibatariuszy) oraz przejściowych, którzy są w drodze do kapłaństwa. W Polsce diakonat jest często stopniem przejściowym.

Diakonat w Kościołach prawosławnych

Diakoni w Kościołach prawosławnych pełnią podobne zadania, asystując duchownym podczas nabożeństw. Używają specyficznych szat liturgicznych, takich jak sticharion i orarion.

Diakonat w Kościołach protestanckich

W większości kościołów protestanckich diakonat istnieje zarówno dla mężczyzn, jak i kobiet. Diakoni zajmują się pracą charytatywną, dydaktyczną i liturgiczną.