Dharani w Buddyzmie i Hinduizmie
Dharani (transliteracja dhāraṇī) to termin odnoszący się do duchowych wersów lub mantr w buddyzmie i hinduizmie. Nazwa oznacza „podtrzymującą” lub „brzemienną w magiczną moc” i jest zawsze używana w rodzaju żeńskim. Dharani to dłuższe formuły, które są powtarzane, często w czasie ceremonii lub w trudnych chwilach, aby wspierać wiarę, koncentrację czy rozwiązywać problemy.
W tradycji medytacyjnej, dharani pełnią rolę narzędzi, które pomagają w koncentracji i medytacji. Są postrzegane jako talizmany, które chronią przed nieszczęściami i chorobami. Mają charakter mowy tajemnej, zrozumiałej tylko dla praktykujących, a ich sens ujawnia się poprzez duchowy rozwój.
Struktura dharani zazwyczaj składa się z mantry na początku i w środku oraz mahatmji (celu), która kończy formułę, określając jej skuteczność.
Dharani w Buddyzmie
Termin dharani pojawia się w takich sutrach jak Lalativistara sūtra oraz Saddharmapundarīka sūtra. W Karunāpundarika sūtra przedstawione są różne formuły jako podstawy zaufania w uzyskiwaniu umiejętności bodhisattwy, w tym czterech magicznych mocy (siddhi).
Różne szkoły tantryczne szczegółowo badały dharani, ze względu na ich magiczną moc i symbolikę. Dlatego ostatnia faza rozwoju buddyzmu indyjskiego określana jest mianem mantrajany (mantrayāna).
Przykładem dharani jest formuła z Sutry Buddy Medycyny, która miała na celu uzdrawianie osób chorych na żółtaczkę. Wypowiedziana przez Buddę, zawiera następujące słowa:
Namo bhawata bhaiszadżjaguru-wajduria prabha-radżaja tathagataja arhate samjak samuddaja tadjatha. Om bhanadżija-samudgata swahu.
W tłumaczeniu oznacza to uznanie dla mistrza uzdrowienia i jego najwyższej zdolności uzdrawiania, co podkreśla znaczenie duchowych praktyk w kontekście zdrowia i dobrostanu.
