Deprywacja Relatywna w Psychologii Społecznej
Deprywacja relatywna to zjawisko, w którym jednostka lub grupa społeczna odczuwa wzrost dysharmonii między rzeczywistym a pożądanym poziomem życia. Jest to subiektywne odczucie, które prowadzi do działań mających na celu wprowadzenie zmian w życiu, mogących być zarówno konstruktywne, jak i destruktywne.
Osoby doświadczające deprywacji relatywnej często czują, że ich zasługi lub oczekiwania nie są spełniane, co może prowadzić do frustracji i stresu. Działania podejmowane w odpowiedzi na to zjawisko są często racjonalizowane przez ich subiektywne odczucia, które mogą obejmować poczucie niesprawiedliwości czy porównania do innych.
Typy Deprywacji Relatywnej
- Aspiracyjny: Pożądany poziom życia rośnie, podczas gdy faktyczny poziom pozostaje na stałym poziomie. Może to prowadzić do pozytywnej lub negatywnej autoaktywizacji jednostek i grup.
- Kryzysowy: Pożądany poziom życia pozostaje na stałym poziomie, a faktyczny poziom spada. Również w tym przypadku mogą wystąpić różne formy autoaktywizacji.
- Progresywny: Pożądany poziom życia rośnie, a faktyczny poziom spada. To zjawisko może skutkować zarówno konstruktywnymi, jak i destrukcyjnymi działaniami.
Deprywacja relatywna jest ważnym zagadnieniem w psychologii społecznej, ponieważ wpływa na zachowania i emocje ludzi, a także na dynamikę grup społecznym. Zrozumienie tego zjawiska może pomóc w lepszym zarządzaniu konfliktami oraz w tworzeniu środowisk sprzyjających rozwojowi i dobrostanowi jednostek.
