Deir el Medina
Deir el Medina, znane również jako Dajr al-Madina, to osada rzemieślników z czasów Nowego Państwa w starożytnym Egipcie, gdzie budowano królewskie grobowce w Dolinie Królów. Obecnie jest to ważne stanowisko archeologiczne.
Badania archeologiczne
Pierwsze systematyczne badania osady rozpoczął francuski archeolog Bernard Bruyère w latach 1922–1951. Wcześniej miejsce to było badane sporadycznie, a także narażone na działalność poszukiwaczy zabytków.
Historia osady
Osada, położona na zachodnim skraju Teb, funkcjonowała przez około 500 lat, z przerwą za czasów Echnatona, Tutanchamona i Aja. Powstała w czasach Totmesa I, a opuszczono ją w XXI dynastii. Mimo że osada nie była stale zamieszkana, w późniejszych wiekach prowadzono tam prace remontowe oraz budowano świątynie. W VII wieku n.e. życie w Deir el Medina całkowicie zanikło.
Struktura osady
Osada miała prostokątny układ, otoczona była murem i zawierała 60 do 70 budynków mieszkalnych. Domy budowano z kamienia i cegły, a każdy miał kaplicę zdobioną malowidłami. W centrum osady znajdowała się świątynia poświęcona boginiom Hathor i Maat. W czasach swojej świetności osada nosiła nazwę Set Maat, co oznacza „miejsce Prawdy”.
Cmentarz
Deir el Medina miała wyjątkowy przywilej budowy własnych grobowców w pobliżu grobów królewskich. Odkryto tam około 450 grobowców, w tym 53 z bogatymi zdobieniami, znanych z pięknych malowideł religijnych i mitologicznych.
Społeczność i życie codzienne
Osada liczyła od 60 do 120 rzemieślników, a ich populacja, wraz z rodzinami, mogła przekraczać 1200 osób. Rzemieślnicy mieli zapewnione wsparcie ze strony państwa, w tym żywność i inne dobra. W Deir el Medina istniała lokalna szkoła, a mieszkańcy potrafili czytać. Wysoka dyscyplina pracy oraz podział na ekipy robocze były charakterystyczne dla tej społeczności.
Znaczenie badań archeologicznych
Odkrycia w Deir el Medina są istotne dla zrozumienia życia w starożytnym Egipcie. Znalezione papirusy i ostrakony zawierają cenne informacje o życiu społecznym, gospodarczym i prawnym osady.
