Definicja debitu
Debit to zezwolenie urzędu cenzury na rozpowszechnianie wydawnictw, w tym także na sprowadzanie publikacji zagranicznych. Termin ten pochodzi z francuskiego wyrazu débit, oznaczającego „sprzedaż”, który z kolei wywodzi się z łacińskiego debēre („być [komuś] winnym”).
Prawo prasowe a debit
W polskim prawie prasowym do 1990 roku, brak debitu komunikacyjnego skutkował zakazem rozpowszechniania druku wydawanego za granicą. W 1938 roku Minister Spraw Wewnętrznych miał prawo pozbawiania debitu, a w 1946 roku uprawnienie to przekazano Głównemu Urzędowi Kontroli Prasy, Publikacji i Widowisk.
Regulacje dotyczące debitu
Ustawa z 1981 roku przewidywała, że czasopismo zagraniczne mogło zostać pozbawione debitu na okres od jednego do pięciu lat, jeśli trzykrotnie orzeczono zakaz jego rozpowszechniania. Informacja o pozbawieniu debitu była publikowana w Monitorze Polskim.
Sprowadzanie publikacji zagranicznych objętych zakazem było dozwolone w określonych okolicznościach:
- dla bibliotek w celach statutowych
- dla instytucji i osób w celach zawodowych lub naukowych
- po uzyskaniu zgody Głównego Urzędu Kontroli Publikacji i Widowisk
Publikacje bezdebitowe
Wydawnictwa rozpowszechniane bez zezwolenia, zwane wydawnictwami podziemnymi, określane były jako bezdebitowe. Często wydawcy tych publikacji nigdy nie starali się o uzyskanie odpowiedniego zezwolenia.
