dBc – Definicja
dBc to logarytmiczna jednostka miary mocy, odnosząca się do mocy fali nośnej (ang. carrier). Oznaczenie dBc informuje o różnicy mocy wyrażonej w decybelach w stosunku do mocy fali nośnej. Jest to kluczowe w kontekście różnych modulacji sygnałów, ponieważ pozwala określić moc składowej niosącej informację.
Przykład Obliczenia
Rozważmy moc fali nośnej oraz moc sygnału interferencyjnego . Obliczamy poziomy mocy:
- Poziom mocy fali nośnej:
- Poziom mocy sygnału interferencyjnego:
Różnica poziomów sygnału między falą nośną a sygnałem zakłócającym wynosi:
Różnicę poziomów sygnałów można również obliczyć bezpośrednio z logarytmu ilorazu tych dwóch mocy:
Podsumowując, dBc jest istotnym wskaźnikiem w analizie sygnałów, umożliwiającym określenie relacji mocy między sygnałem a falą nośną.