Reklama
Dzisiaj jest 10 stycznia 2025 r.
Chcę dodać własny artykuł
Reklama
Reklama
Reklama

DBc

dBc – Definicja

dBc to logarytmiczna jednostka miary mocy, odnosząca się do mocy fali nośnej (ang. carrier). Oznaczenie dBc informuje o różnicy mocy wyrażonej w decybelach w stosunku do mocy fali nośnej. Jest to kluczowe w kontekście różnych modulacji sygnałów, ponieważ pozwala określić moc składowej niosącej informację.

Reklama

Przykład Obliczenia

Rozważmy moc fali nośnej C = 0,1\,\text{mW} oraz moc sygnału interferencyjnego S = 10\,\mu\text{W}. Obliczamy poziomy mocy:

  • Poziom mocy fali nośnej: P_\text{C} = 10\log_{10} \left(\frac{0{,}1\,\text{mW}}{1\,\text{mW}}\right) = -10\,\text{dBm}
  • Poziom mocy sygnału interferencyjnego: P_\text{S} = 10\log_{10} \left(\frac{10\,\mu \text{W}}{1\,\text{mW}}\right) = -20\,\text{dBm}

Różnica poziomów sygnału między falą nośną a sygnałem zakłócającym wynosi:

Reklama

P_\text{S} – P_\text{C} = -20\,\text{dBm} – (-10\,\text{dBm}) = -10\,\text{dBc}.

Różnicę poziomów sygnałów można również obliczyć bezpośrednio z logarytmu ilorazu tych dwóch mocy:

P_\text{S} – P_\text{C} = 10\log_{10} \left(\frac{S}{C}\right) = 10\log_{10} \left(\frac{10 \,\mu \text{W}}{0{,}1\,\text{mW}}\right) = -10\,\text{dBc}.

Podsumowując, dBc jest istotnym wskaźnikiem w analizie sygnałów, umożliwiającym określenie relacji mocy między sygnałem a falą nośną.

Reklama
Reklama