David Wheaton (ur. 2 czerwca 1969 w Minneapolis) – amerykański tenisista, reprezentant w Pucharze Davisa.
Kariera tenisowa
David Wheaton rozpoczął swoją przygodę z tenisem w wieku czterech lat, trenując pod okiem Nicka Bolletieriego. W juniorach zdobył tytuł mistrza US Open w 1987, pokonując Andrieja Czerkasowa.
Wheaton był zawodowym tenisistą w latach 1987–2001. W 1990 roku osiągnął ćwierćfinały Australian Open i US Open, a w 1991 roku dotarł do półfinału Wimbledonu. W tym samym roku wygrał Puchar Wielkiego Szlema, pokonując Michaela Changa w finale w Monachium. W sumie wygrał 3 turnieje rangi ATP oraz był finalistą 4 razy.
W grze podwójnej Wheaton odniósł sukcesy, zdobywając 3 tytuły ATP i uczestnicząc w 12 finałach. W 1990 roku przegrał w finale US Open, grając w parze z Paulem Annacone, a w 1991 roku był finalistą Australian Open z Patrickiem McEnroe.
W marcu 1993 roku wziął udział w Pucharze Davisa, gdzie zagrał przeciwko Australii, odnosząc jedną wygraną i jedną porażkę.
Wheaton był znany ze swojego ofensywnego stylu gry oraz z noszenia czapki lub opaski w barwach USA. Najwyżej w rankingu ATP zajmował 12. miejsce w singlu (22 lipca 1991) oraz 24. miejsce w deblu (24 czerwca 1991).
Finały w turniejach ATP World Tour
Gra pojedyncza
- 3 wygrane, 4 porażki
Gra podwójna
- 3 wygrane, 12 porażek
Podsumowanie
Wheaton był utalentowanym tenisistą, który odniósł znaczące sukcesy zarówno w singlu, jak i w grze podwójnej. Jego kariera, pełna osiągnięć, pozostaje inspiracją dla wielu młodych sportowców.
