Dariusz II Ochos
Dariusz II Ochos (staroperski: 𐎭𐎠𐎼𐎹𐎺𐎢𐏁) był królem perskim z dynastii Achemenidów, który panował w latach 423-404 p.n.e. Przyjął monarsze imię Dariusz i był synem Artakserksesa I oraz babilońskiej konkubiny Kosmartidene. Znany był również jako Nokos, co oznacza „bękart”. Jego przyrodnimi braćmi byli Kserkses II oraz Sogdianos, którego Dariusz zabił, aby objąć tron w lutym 423 p.n.e.
Wczesna kariera i objęcie tronu
Przed objęciem władzy Dariusz był satrapą Hyrkanii. W zdobyciu tronu pomogły mu wpływowe postacie, takie jak eunuch Artoksares oraz dowódcy wojskowi Arbarios i Arsames. Dariusz występował jako mściciel Kserksesa II, który został wcześniej zamordowany przez Sogdianosa.
Życie prywatne
Dariusz był żonaty z Parysatis, swoją przyrodnią siostrą, córką Artakserksesa I. Miał z nią trzynaścioro dzieci, z których pięcioro dożyło dorosłości:
- Amestris
- Arsakes
- Cyrus
- Artostes
- Oksendras
Panowanie i wydarzenia polityczne
Podczas jego rządów Persja zmagała się z licznymi buntami, w tym w Hyrkanii i Medii. W czasie drugiej wojny peloponeskiej Dariusz wspierał Spartę finansowo i militarnie, co pozwoliło mu częściowo odzyskać kontrolę nad zachodnim wybrzeżem Azji Mniejszej.
Wpływ na Dariusza miała koteria eunuchów oraz jego żona Parysatis. Zmarł w Babilonie w 404 p.n.e. (według niektórych źródeł w 405 p.n.e.) i był ostatnim Achemenidą pochowanym w Naghsz-e-Rostam. Jego następcą został syn, Artakserkses II.
Podsumowanie
Dariusz II Ochos, król perski, rządził w latach 423-404 p.n.e., przeżył liczne zawirowania polityczne i konflikty zbrojne, a jego panowanie charakteryzowało się wewnętrznymi buntami i sojuszami z Grekami. Zmarł w Babilonie, pozostawiając po sobie złożoną spuściznę polityczną.
