Damroka z Sobiesławiców
Damroka z Sobiesławiców (zmarła przed 1280) to półlegendarna księżniczka pomorska, córka Świętopełka II Wielkiego oraz fundatorka kościoła w Chmielnie. Jej postać znana jest głównie z nekrologów w klasztorach w Oliwie i Żukowie, które wskazują na datę jej śmierci: 25 maja 1223. Historycy uważają jednak, że rok mógł być dodany później przez kopistów, a prawdziwa może być tylko data dzienna.
Imię Damroka może być zniekształcone; sugeruje się, że pierwotnie brzmiało Dąbrówka, Dobrawa lub Dobrosława. O jej życiu zachowało się niewiele informacji. Historyk Błażej Śliwiński zasugerował, że Damroka była córką Świętopełka z drugiej żony. Po śmierci ojca i wojnie między jego synami, młodszy z nich, Warcisław, zginął w 1271 roku. Zwycięski brat przyrodni, Mściwój II, miał odsunąć Damrokę, umieszczając ją w grodzie w Chmielnie.
Damroka jest także bohaterką kaszubskiej legendy, a jej imię zostało nadane maszynie TBM, która drążyła Tunel pod Martwą Wisłą.
Literatura
- Błażej Śliwiński, Poczet książąt gdańskich, Gdańsk 1997.
- Błażej Śliwiński, Dzieje kasztelanii chmieleńskiej, Chmielno 2000.
Przypisy
- Kategoria: Sobiesławice
- Kategoria: Zmarli w XIII wieku
- Kategoria: Nieznana data urodzenia
