Dakowie
Dakowie, znani również jako Getowie lub Dako-Getowie, to starożytny lud pochodzenia trackiego, który zamieszkiwał Dację, obszar dzisiejszej Rumunii i częściowo Węgier. Już w VI wieku p.n.e. byli znani starożytnym Grekom, a pierwszy, który ich wymienił, był Hekatajos z Miletu. Herodot potwierdził te informacje w swoich „Dziejach” w drugiej połowie V wieku p.n.e. Dakowie nazywali siebie Dáoi, co zostało odnotowane przez Strabona.
Pochodzenie i migracje
Według badań archeologicznych, przodkowie Daków osiedlili się na tych terenach już około 1700 roku p.n.e. i pozostali tam do schyłku starożytności, choć z czasem ich skład etniczny uległ zmianom. W wyniku wojen z Rzymianami na przełomie I i II wieku n.e., a następnie kolonizacji rzymskiej, nastąpiły istotne perturbacje w regionie. Ruch migracyjny, znany jako „wielka wędrówka ludów”, przyczynił się do dalszego zróżnicowania etnicznego. Ostatecznie resztki populacji Daków uległy asymilacji z napływową ludnością gocką, germańską i słowiańską.
Nazewnictwo
- Dakowie – nazwa używana przez pisarzy łacińskich.
- Getowie – termin stosowany przez Greków.
- Geto-Dakowie i Dako-Getowie – określenia wynikające z podziałów plemiennych.
Podczas panowania Burebisty, Dakowie zjednoczyli swoje plemiona, co zlikwidowało wcześniejsze podziały w nazewnictwie, co zostało uwiecznione przez Strabona.
Podsumowanie
Dakowie byli kluczowym ludem w historii Dacji, a ich wpływy i dziedzictwo przetrwały dzięki migracjom i asocjacjom z innymi kulturami w regionie. Zróżnicowane nazewnictwo odzwierciedla ich skomplikowaną historię i zmiany etniczne, które miały miejsce na przestrzeni wieków.
Bibliografia
- * Kategoria: Starożytne ludy
- * Kategoria: Historia Rumunii
- * Kategoria: Dacja (prowincja rzymska)
