Człowiek marginesu
Człowiek marginesu to osoba, która żyje na styku różnych kręgów kulturowych, przy czym żaden z nich nie definiuje jej tożsamości w pełni. Pojęcie to zostało wprowadzone przez Roberta Ezrę Parka w 1926 roku i rozwinięte przez Everetta Sonequista.
Osoby te zyskują unikalną perspektywę, co pozwala im na bardziej zrównoważoną ocenę rzeczywistości, łącząc punkty widzenia zarówno zewnętrzne, jak i wewnętrzne. Park zauważył, że człowiek marginesu charakteryzuje się szerszym horyzontem myślenia, lepszą inteligencją oraz bardziej niezależnym i racjonalnym światopoglądem. Tego typu jednostki często są postrzegane jako bardziej cywilizowane.
Przykładami ludzi marginesu mogą być europejscy Żydzi czy amerykańscy Mulaci, którzy z racji swojego położenia kulturowego doświadczają złożonych sytuacji życiowych.
Warto jednak zauważyć, że w potocznym rozumieniu, człowiek marginesu często odnosi się do osób dotkniętych patologią społeczną, takich jak narkomani czy przestępcy, co różni się od pierwotnej koncepcji.
Przypisy
Bibliografia
- Kategoria: Etnologia i antropologia kulturowa
- Kategoria: Podmiot w socjologii
- Kategoria: Socjologia kultury
