Czapla złotawa (Ardea ibis)
Czapla złotawa, znana również jako czapelka złotawa, to duży ptak brodzący z rodziny czaplowatych (Ardeidae). Gatunek ten występuje w różnych podgatunkach i jest szeroko rozpowszechniony w różnych regionach świata.
Podgatunki i zasięg występowania
Czapla złotawa występuje w następujących podgatunkach:
- A. ibis ibis – czapla złotawa: Afryka, południowa Europa, Azja Mniejsza i Bliski Wschód. Introdukowana w Ameryce Południowej od 1910 roku, szybko się tam zadomowiła.
- A. ibis coromandus – czapla złotoszyja: południowa i wschodnia Azja oraz Australazja, czasami uznawana za osobny gatunek.
W Polsce czapla złotawa była obserwowana 25 razy do końca 2021 roku.
Morfologia
Czapla ma białe upierzenie z żółtym czubem, piersią i częścią grzbietu. Nogi oraz dziób są czerwone. Wymiary średnie to:
- Długość ciała: 48-52 cm
- Rozpiętość skrzydeł: 90-95 cm
- Masa ciała: 300-400 g
Ekologia i zachowanie
Czapla złotawa preferuje biotopy takie jak bagna, pola ryżowe, łąki i sawanny. Często można ją spotkać w towarzystwie dużych ssaków. Gniazda wznosi na drzewach, krzewach lub w trzcinach, tworząc kolonie z innymi gatunkami czapli. Składa 2 do 5 błękitnych jaj, które wysiadywane są przez obydwoje rodziców przez 21-24 dni. Pisklęta opuszczają gniazdo po około 45 dniach.
W diecie czapli dominują owady wypłaszane przez duże zwierzęta.
Status i ochrona
Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) klasyfikuje czaplę złotawą jako gatunek najmniejszej troski (LC) od 1988 roku. Liczebność populacji szacuje się na 4-9,8 miliona osobników, a ich liczba rośnie. W Polsce gatunek ten podlega ścisłej ochronie.
