Czajka pospolita (Vanellus vanellus)
Czajka pospolita to średni ptak wędrowny z rodziny sieweczkowatych, uznawany za gatunek bliski zagrożenia. Jest jednym z bardziej rozpowszechnionych ptaków błotnych i nie wyróżnia się podgatunkami.
Zasięg występowania
Czajka występuje w Europie oraz umiarkowanej strefie Azji, zimując głównie w Europie Zachodniej, północnej Afryce oraz na Bliskim Wschodzie. W Polsce spotykana jest w całym kraju, ze szczególnym uwzględnieniem wschodnich regionów.
Morfologia
- Wygląd: Brak wyraźnego dymorfizmu płciowego. W szacie godowej przód głowy, szyi i wole są czarne, z charakterystycznym czubem. Wierzch ciała ma czarny kolor z zielonkawym połyskiem.
- Wymiary: Długość ciała: 30–35 cm; rozpiętość skrzydeł: 65–85 cm; masa ciała: 130–330 g.
Ekologia i zachowanie
- Biotop: Bagna, wilgotne łąki, pastwiska oraz tereny uprawne w pobliżu wody.
- Toki: Samce wykonują akrobatyczne loty godowe w marcu, a po znalezieniu partnerki przygotowują gniazdo.
- Gniazdo: Niskie zagłębienie w ziemi wyścielone skąpą roślinnością.
- Jaja: Zwykle 4 brązowożółte jaja wysiadywane przez oba rodziców przez 21–28 dni.
- Pożywienie: Owady, małe bezkręgowce oraz sporadycznie nasiona i małe ryby.
Status, ochrona i zagrożenia
Od 2015 roku czajka klasyfikowana jest jako gatunek bliski zagrożenia. W Polsce objęta jest ścisłą ochroną. Liczebność europejskiej populacji spadła o 30–49% w ciągu ostatnich 27 lat. W Polsce w latach 2000–2016 średni roczny spadek wyniósł 6%. Główne zagrożenia dla czajki to zniszczenie siedlisk, stosowanie nawozów oraz drapieżnictwo.
Ochrona czajki wymaga zachowania odpowiednich warunków lęgowych oraz redukcji wpływu działalności rolniczej na jej siedliska.
