Cykoria podróżnik
Cykoria podróżnik (Cichorium intybus) jest archeofitem występującym powszechnie w Polsce. Roślina ta charakteryzuje się różnorodnymi właściwościami morfologicznymi oraz ekologicznymi.
Reklama
Morfologia
- Łodyga: Wysokość 30–120 cm, cienka, rozgałęziona, z szorstkim owłosieniem u nasady.
- Liście: Lancetowate, o długości 10–20 cm, tworzące rozetę przyziemną, dolne liście owłosione.
- Kwiaty: Niebieskie, czasami białe lub różowe, o średnicy 3–4 cm, otwierające się tylko w ciągu dnia.
- Owoce: Niełupki o kształcie odwrotnie jajowatym, wiatrosiewne.
- Korzeń: Palowy, mięsisty, brunatny, gorzki w smaku.
Biologia i ekologia
- Rozwój: Bylina, hemikryptofit, kwitnie od lipca do września.
- Siedlisko: Rośnie na glebach piaszczystych i kamienistych, w pobliżu dróg, na ugorach i łąkach.
- Liczba chromosomów: 2n=18.
Zastosowanie
- Roślina lecznicza: Używana w ziołolecznictwie, zawiera glikozyd intubinę, inulinę, laktucynę i inne składniki. Działa pobudzająco na trawienie.
- Surowiec zielarski: Całe ziele, płatki lub korzeń (Radix Cichorii), zbierane w odpowiednich terminach.
- Sztuka kulinarna: Młode liście dodawane do sałatek, korzeń stosowany jako składnik kawy zbożowej.
Cykoria w kulturze
- Legenda mówi, że niebieski kolor kwiatów cykorii pochodzi od łez dziewczyny za utraconym ukochanym.
- Uważa się, że Żydzi nauczyli się spożywać gorzkie zioła od Egipcjan, w tym cykorię podróżnik.
- Poczta Polska wyemitowała znaczek przedstawiający cykorię podróżnik w 1967 roku.
Podsumowanie
Cykoria podróżnik to roślina o bogatej historii zastosowań w medycynie, kulinariach oraz kulturze. Jej właściwości zdrowotne oraz walory smakowe sprawiają, że jest ceniona zarówno w ziołolecznictwie, jak i w kuchni.
Reklama
