Curtiss SOC Seagull
Curtiss SOC Seagull to jednosilnikowy, dwupłatowy wodnosamolot rozpoznawczy, używany przez US Navy podczas II wojny światowej. Jego oznaczenie „SO” oznacza „scout-observation”, co wskazuje na jego funkcję zwiadowczą i obserwacyjną.
Specyfikacja techniczna
- Producent: Curtiss-Wright Corporation
- Data oblotu: kwiecień 1934
- Lata produkcji: 1934–1938
- Maksymalna prędkość: 266 km/h
- Prędkość przelotowa: 214 km/h
- Pułap: 4540 m
- Zasięg: 1086 km
- Napęd: 1 × Pratt & Whitney R-1340 Wasp (550 KM)
- Uzbrojenie: 2 karabiny maszynowe kal. 7,62 mm oraz 295 kg bomb
- Załoga: 2 osoby
- Egzemplarze: 322
Historia i użytkowanie
Samolot SOC Seagull został wprowadzony do służby w 1935 roku, zastępując wcześniejsze modele dwupłatowe. Jako samolot pokładowy był wykorzystywany na pancernikach i krążownikach, a jego konstrukcja umożliwiała skompaktowane składowanie dzięki składanym skrzydłom. Wyrzucano go z katapult i lądował na wodzie, co wymagało doskonałych właściwości lotnych przy niskich prędkościach.
Produkcję zakończono w 1938 roku, a planowane zastąpienie przez jednopłatowy Curtiss SO3C okazało się nieudane. Mimo to, SOC Seagull był używany jako samolot obserwacyjny na krążownikach do końca wojny, podczas gdy na pancernikach w większości został zastąpiony przez Vought OS2U Kingfisher.
Podsumowanie
Curtiss SOC Seagull to istotny element amerykańskiego lotnictwa rozpoznawczego II wojny światowej, który zyskał uznanie dzięki swojej wszechstronności i zdolności do wykonywania misji z pokładów okrętów wojennych.
Linki zewnętrzne
- Kategoria: Amerykańskie samoloty rozpoznawcze II wojny światowej
