Curtiss SB2C Helldiver
Curtiss SB2C Helldiver to pokładowy bombowiec nurkujący, który był produkowany dla US Navy podczas II wojny światowej. Samolot ten był używany głównie z pokładów lotniskowców.
Specyfikacja techniczna
- Producent: Curtiss-Wright Corporation
- Typ: pokładowy bombowiec nurkujący
- Załoga: 2 osoby (pilot, radiotelegrafista/strzelec)
- Data oblotu: grudzień 1940
- Produkcja: 1943 – 1959
- Napęd: 1 silnik Wright R-2600 Cyclone (1400 kW)
- Wymiary:
- Rozpiętość: 15,20 m
- Długość: 11,20 m
- Wysokość: 4,50 m
- Masa:
- Masa własna: 4,588 kg
- Masa startowa: 6202 kg (normalna), 7600 kg (maksymalna)
- Wydajność:
- Prędkość maksymalna: 473 km/h
- Wznoszenie: 9,0 m/s
- Pułap: 7600 m
- Zasięg: 1900 km
- Uzbrojenie:
- 2 działka kal. 20 mm (w skrzydłach)
- 2 karabiny maszynowe kal. 7,62 mm (z tyłu kabiny)
- Do 900 kg bomb lub 1 torpeda w wewnętrznej komorze bombowej
Historia
Prototyp SB2C odbył pierwszy lot 18 grudnia 1940, jednak po wstępnych testach konieczne były znaczące zmiany w projekcie. Samolot wszedł do służby w 1943 roku, a jego pierwsza akcja bojowa miała miejsce 11 grudnia tego samego roku podczas ataku na Rabaul.
Początkowo nie cieszył się uznaniem załóg, ze względu na większe rozmiary i mniejszą niezawodność w porównaniu do SBD Dauntless. Jednak z czasem, w trakcie wojny na Pacyfiku, SB2C stał się jednym z najskuteczniejszych bombowców, zatapiając więcej japońskich jednostek niż jakikolwiek inny typ samolotu.
Użytkownicy
Oprócz Stanów Zjednoczonych, SB2C był również używany przez Francję, Wielką Brytanię, Włochy, Portugalię, Tajlandię, Grecję oraz Australię.
Podsumowanie
Curtiss SB2C Helldiver to kluczowy samolot bombowy II wojny światowej, który odegrał znaczącą rolę w działaniach morskich i powietrznych. Jego historia, mimo początkowych trudności, jest świadectwem zdolności do adaptacji i efektywności w trudnych warunkach wojennych.
