FV214 Conqueror
FV214 Conqueror to brytyjski czołg podstawowy z okresu zimnej wojny, klasyfikowany również jako czołg ciężki. Został zaprojektowany w celu przeciwdziałania sowieckim czołgom ciężkim, takim jak IS-3 i IS-4. Czołg wyposażony jest w armatę kal. 120 mm, co czyni go znacznie skuteczniejszym niż jego poprzednik, Centurion Mark III.
Dane techniczne
- Producent: Royal Ordnance Factory
- Typ: Czołg podstawowy/czołg ciężki
- Masa: 66 t
- Silnik: Rolls-Royce Meteor M120, moc 810 KM
- Prędkość: 33,8 km/h (w terenie: 26,4 km/h)
- Zasięg: 104,6 km
- Uzbrojenie: Armata L1 kal. 120 mm oraz 2 karabiny maszynowe kal. 7,62 mm
- Pancerz: do 178 mm
- Załoga: 4 osoby
- Produkcja: 185 sztuk (1956-1959)
Historia produkcji
Kadłub FV214 bazował na projekcie czołgu uniwersalnego FV201, który rozpoczęto po zakończeniu prac nad czołgiem Centurion. Czołgi FV201 miały służyć jako nośniki różnych typów uzbrojenia. Na etapie projektowania kadłub FV201 łączono z wieżą czołgu Centurion, co doprowadziło do powstania FV 221 Caernarvon. W latach 1956-1959 wyprodukowano 185 czołgów Conqueror, w tym 20 wersji Mark I i 165 wersji Mark II. Czołgi te nie uczestniczyły w działaniach wojennych.
Wersje
- FV222 Conqueror ARV Mk I – wóz zabezpieczenia technicznego (8 sztuk)
- FV222 Conqueror ARV Mk II – wóz zabezpieczenia technicznego (20 sztuk, waga: 57 ton, udźwig wyciągarki: 45 ton)
Użytkownicy
Czołgi FV214 były używane przez Brytyjską Armię stacjonującą w Niemczech Zachodnich w latach 1955-1966. W tym okresie były częścią pułków pancernych Brytyjskiej Armii Renu (BAOR).
