Communio. Międzynarodowy Przegląd Teologiczny
Communio to międzynarodowe katolickie czasopismo teologiczne, założone w 1972 roku przez Hansa Ursa von Balthasara i Henri de Lubac, przy współpracy Josepha Ratzingera. Pismo jest publikowane w kilku językach, a pierwszymi wersjami były niemiecka i włoska. Każdy numer poświęcony jest określonemu tematowi.
„Communio” dąży do przeciwdziałania zarówno laicyzacji życia chrześcijańskiego, jak i skrajnych interpretacji doktryny Soboru Watykańskiego II. Celem czasopisma jest budowanie jedności kościelnej, harmonii kultury z wiarą oraz promowanie dialogu między różnymi kulturami. Pismo podejmuje istotne zagadnienia związane z wiarą, takie jak sakramenty czy wyznanie wiary, oraz analizuje współczesne problemy polityczne i gospodarcze w kontekście Ewangelii.
Struktura i Odbiorcy
Artykuły publikowane w „Communio” są podzielone na trzy działy:
- problematyczny
- krytyczno-sprawozdawczy
- recenzyjno-informacyjny
Czasopismo jest adresowane do teologów, filozofów, duszpasterzy oraz studentów. Wśród autorów publikujących w „Communio” znajdują się m.in. Hans Urs von Balthasar, Henri de Lubac, Joseph Ratzinger oraz Karol Wojtyła.
Polska Wersja
Polska edycja „Communio” ukazuje się od 1981 roku. Początkowo redakcja miała siedzibę w Ołtarzewie, obecnie znajduje się w Poznaniu. Redaktorami naczelnymi byli m.in. ks. Kazimierz Dynarski i ks. Lucjan Balter, a obecnie funkcję tę pełni ks. Jarosław M. Lipniak, kierownik Katedry Ekumenizmu i Dialogu Międzykulturowego.
Od 1986 roku ukazują się cykliczne monografie w serii „Kolekcja Communio”, które uzupełniają polską wersję czasopisma.
Bibliografia
- Hans Urs von Balthasar, Communio – założenia programowe, „Communio” 1(1981)1-2, s. 10-29.
- ks. Lucjan Balter, Communio jako cząstka spuścizny duchowej i testamentu Kardynała Stefana Wyszyńskiego, „Communio” 21(2001)3, s. 132-152.
- Encyklopedia katolicka, t. III, Lublin 1979, s. 562.
- Wojciech Sadłoń, Co kryje Ołtarzew? (25 lat Communio), „Nasz Prąd” (2005) 51, s. 34.
