Colima (stan)

„`html

Stan Colima w Meksyku

Colima to jeden z najmniejszych stanów Meksyku, położony w zachodniej części kraju nad Oceanem Spokojnym. Graniczy ze stanami Jalisco oraz Michoacán, a jego stolicą jest miasto Colima.

Podział administracyjny

Stan dzieli się na 10 gmin (hiszp. municipios).

Historia

Osiedla ludzkie na terenie Colimy sięgają około 300 roku n.e. W regionie tym istniały cywilizacje Tolteków i Cziczimeków. W XV wieku władca Colimán uczynił z Colimy ważny ośrodek polityczny. Po przybyciu Hiszpanów w 1523 roku, region stał się kolonialnym ośrodkiem gospodarczym.

W 1810 roku, podczas walk o niepodległość Meksyku, ksiądz José Antonio Díaz prowadził powstańców, jednak rojaliści szybko opanowali sytuację. Colima uzyskała status stanu w 1857 roku i przez krótki czas była stolicą kraju podczas interwencji francuskiej. Po pokonaniu Francuzów region zyskał wsparcie Benito Juáreza i Porfirio Díaza, co przyczyniło się do rozwoju infrastruktury.

W 1910 roku wybuchła rewolucja meksykańska, a w 1917 roku uchwalono nową konstytucję stanową. Od połowy XX wieku, władze Colimy sprawuje Partia Rewolucyjna Instytucjonalna (PRI).

Warunki geograficzne i klimatyczne

Colima charakteryzuje się górami, dolinami i wąwozami, z najwyższym wzniesieniem, wulkanem Colima (4,240 m) – najaktywniejszym wulkanem w Meksyku. Region jest sejsmicznie aktywny, a główne rzeki to Marabasco, Coahuayana i Armeria. Linia brzegowa ma długość 160 km, a w stanie znajduje się laguna Cuyutlán oraz archipelag wysp Revillagigedo.

Klimat jest stabilny, z temperaturami w zimie od 20 do 28 °C, a latem od 28 do 34 °C. Pora deszczowa trwa od czerwca do października, a średnie opady wynoszą 1010 mm. Colima jest domem dla 40% gatunków chronionych w Meksyku.

Gospodarka

Gospodarka Colimy opiera się na wydobyciu i przetwórstwie żelaza, turystyce, rolnictwie i rybołówstwie. Stan jest największym producentem olejku cytrynowego w Meksyku i drugim co do produkcji żelaza. Uprawy koncentrują się na cytrusach oraz owocach tropikalnych, a rybołówstwo skupia się głównie na połowie tuńczyka.