Cosmic Background Explorer (COBE)
Cosmic Background Explorer (COBE), znany również jako Explorer 66, był pierwszym sztucznym satelitą stworzonym do badań kosmologicznych. Wystrzelony przez NASA 18 listopada 1989 roku, satelita miał za zadanie badać mikrofalowe promieniowanie tła, co przyczyniło się do potwierdzenia modelu Wielkiego Wybuchu. Projekt prowadzili fizyk George F. Smoot oraz astrofizyk John C. Mather. W 2006 roku obaj naukowcy otrzymali Nagrodę Nobla w dziedzinie fizyki za swoje osiągnięcia.
Instrumenty naukowe
- DMR (Differential Microwave Radiometer) – mierzył w trzech zakresach (9,55 mm, 5,66 mm i 3,33 mm) z czułością detektorów pozwalającą na wykrycie odstępstw temperatury na poziomie 0,00003 K.
- FIRAS (Far-Infrared Absolute Spectrophometer) – działał w temperaturze 1,5 K, wykorzystując chłodzenie aktywne z ciekłym helem, do września 1990 roku.
- DIRBE (Diffuse Infrared Background Experiment) – mierzył promieniowanie podczerwone w zakresie 0,001-0,3 mm i zidentyfikował nowe źródła promieniowania oraz „pozaczerwone” promieniowanie tła.
Podsumowanie misji
Misja COBE, trwająca cztery lata, zrewolucjonizowała kosmologię, przekształcając ją z nauki filozoficznej w naukę fizyczną. Badania satelity pokazały, że krzywa intensywności promieniowania zgadza się z teoretycznym modelem ciała doskonale czarnego o temperaturze 2,726 ± 0,010 K. Misja korzystała z doświadczeń zdobytych podczas wcześniejszej misji satelity IRAS.
