Claymore – Szkocki Miecz Dwuręczny
Claymore, w języku gaelickim znany jako claidheamh mòr lub claidheamh dà làimh, to szkocki miecz dwuręczny używany w XV-XVII wieku. Jest to broń o charakterystycznej budowie i znaczeniu w historii Szkocji.
Charakterystyka
Claymore wyróżnia się:
- Długą, prostą głownią o trójkątnym lub soczewkowatym przekroju.
- Jelec z skośnymi ramionami, trójbocznie wymodelowany, zakończony ażurowymi rozetkami.
- Kolistym uchwytem rękojeści z głowicą w kształcie koła.
Typowy claymore ma długość około 140 cm, z czego 33 cm to rękojeść, a 107 cm to głownia. Waga miecza wynosi około 2,5 kg. Miecze te były rzadko zdobione, a ich głównym przeznaczeniem była walka.
Historia
Claymore był tradycyjną bronią szkockich górali od XV wieku, zyskując popularność szczególnie podczas powstania jakobitów w 1689 roku. W XVII wieku został jednak wyparty przez pałasze o tej samej nazwie.
Często mylone jest używanie claymore’a z postacią Williama Wallace’a, szkockiego bohatera narodowego, szczególnie po premierze filmu Braveheart. Waleczne serce w reżyserii Mela Gibsona. Wallace jednak zginął długo przed pojawieniem się tego typu mieczy.
