„`html
Claude Bernard
Claude Bernard (12 lipca 1813 – 10 lutego 1878) był francuskim lekarzem i fizjologiem, znanym z badań medycznych oraz laureatem Medalu Copleya.
Życiorys
Bernard rozpoczął karierę jako praktykant w aptece, pisząc w wolnym czasie sztuki teatralne. Po przeniesieniu się do Paryża w 1834 roku, zainspirowany radą krytyka teatralnego, postanowił studiować medycynę. W 1843 roku ukończył studia medyczne i rozpoczął pracę w szpitalu pod kierunkiem F. Magendie. W 1847 roku został profesorem nadzwyczajnym, a w 1855 roku profesorem na Wydziale Fizjologii Uniwersytetu Paryskiego.
Bernard dostrzegł brak zakładów eksperymentalnych w medycynie i propagował użycie eksperymentów na zwierzętach. Ożenił się z Fanny Martin w 1845 roku, jednak rozwiódł się w 1870. W 1864 roku uzyskał pozwolenie cesarza Napoleona III na urządzenie laboratorium przy Musée National d’Histoire Naturelle. W 1868 roku został członkiem Akademii Francuskiej. Po jego śmierci zorganizowano mu pogrzeb państwowy, co czyni go pierwszym francuskim naukowcem uhonorowanym w ten sposób.
Środowisko wewnętrzne i zewnętrzne
Bernard jest znany z wprowadzenia pojęcia środowiska wewnętrznego, które określił jako kluczowe dla życia. Podkreślił, że niezmienność środowiska wewnętrznego jest warunkiem wolnego i samodzielnego życia, co stanowi fundament zasad homeostazy. Zwrócił również uwagę na wpływ środowiska zewnętrznego na organizm.
Bibliografia
- Polska szkoła filozofii medycyny. Przedstawiciele i wybrane teksty źródłowe, red. Michał Musielak, Jan Zamojski, Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Medycznego im. K. Marcinkowskiego, Poznań 2010.
Linki zewnętrzne
„`
