Cieśnina Tatarska
Cieśnina Tatarska to akwen na Oceanie Spokojnym, który oddziela wyspę Sachalin od Azji. Ma długość około 900 km, a w najwęższym miejscu mierzy 7,3 km.
Jest to jeden z bardziej niegościnnych akwenów w regionie, z trudnodostępnymi i słabo zagospodarowanymi brzegami. Obszar ten charakteryzuje się podwodnymi skałami oraz mieliznami, a także silnymi wiatrami i prądami morskimi, które powodują stałe zmiany ukształtowania dna. W cieśninie występuje specyficzny układ prądów morskich oraz wpływy atmosferyczne, co wynika z jej położenia na granicy największego lądu i oceanu.
Od południa do cieśniny wpływa ciepły Prąd Cuszimsky, który łagodzi klimat południowo-zachodnich wybrzeży Sachalinu. Z północy dociera Prąd Przybrzeżny, przynoszący zimne wody z Morza Ochockiego, co podczas sztormów prowadzi do intensywnych opadów deszczu lub mgieł. Wody oblewające Sachaliński Przylądek Łamanon uchodzą za szczególnie zdradliwe.
W zimie północne wichry mogą osiągać prędkość 25-30 m/s, co powoduje spadki temperatury poniżej -20 °C. Sztormowe fale mogą mieć wysokość do 8 m. Cieśnina zamarza, jednak lód tworzy się w różny sposób wzdłuż brzegów: jest grubszy przy brzegu kontynentalnym i cieńszy wzdłuż wyspy. Wichury i falowanie powodują ciągły ruch lodów, co prowadzi do pękania pokrywy lodowej i powstawania dryfujących kry.
Współrzędne
49° 19′ 0.12″ N, 141° 13′ 0.12″ E
