Cieśnina Gibraltarska
Cieśnina Gibraltarska, znana również jako Estrecho de Gibraltar, łączy Morze Śródziemne z Oceanem Atlantyckim, oddzielając Europę od Afryki. Leży pomiędzy Marokiem i Ceutą (hiszpańska posiadłość) a Hiszpanią i Gibraltarem (brytyjska posiadłość). Cieśnina ma średnią głębokość wynoszącą 300 m, a jej najmniejsza szerokość to 14 km.
W starożytności, wzniesienia po obu stronach cieśniny, znane jako Skała Gibraltarska i Abyle, były określane mianem Słupów Herkulesa, co symbolizowało koniec znanego świata. Cieśnina odgrywała kluczową rolę strategiczną, zapewniając kontrolę nad Morzem Śródziemnym.
Podczas II wojny światowej cieśnina była pod kontrolą brytyjską, co uniemożliwiło niemieckim okrętom podwodnym opuszczenie Morza Śródziemnego z powodu silnych prądów podwodnych. Woda w Morzu Śródziemnym ma większą gęstość niż woda w Oceanie Atlantyckim, co wpływa na ruchy wód w cieśninie. Strefa rozdziału wód o różnej gęstości znajduje się na głębokości około 80 m po stronie morza oraz 800 m od strony oceanu. Dodatkowo, na trasie przepływu wód znajduje się Próg Gibraltarski, który powoduje zaburzenia w ruchu wody i powstawanie fal wewnętrznych o wysokości do 100 m.
Status prawny
Wody cieśniny są morzem terytorialnym państw nadbrzeżnych, jednak nie zawarto umowy dotyczącej delimitacji granic. Żegluga w cieśninie odbywa się na zasadach prawa przejścia tranzytowego, co obejmuje zarówno statki, jak i okręty podwodne.
