Christoph Gottfried Bardili
Christoph Gottfried Bardili (1761-1808) był niemieckim filozofem, którego wpływ na myśl niemiecką był ograniczony. Jego poglądy były bronione przez Karla Reinholda w obliczu krytyki ze strony Fichtego i Schellinga. Niektóre z jego idei przyczyniły się jednak do rozwoju spekulacji w późniejszej filozofii Hegla i Schellinga.
Bardili odrzucał kantowskie rozróżnienie między materią a formą myślenia. Uważał, że filozofia powinna koncentrować się na samym myśleniu, postrzeganym jako czyste myślenie, które stanowi fundament możliwości bytu. W jego systemie fundamentalną zasadą myślenia była zasada identyczności, zgodnie z którą myślenie logiczne jest równoznaczne z myśleniem rzeczywistym. Uważał, że substancja, w której działa myśl, jest nieokreślona, ale uzyskuje określenie poprzez akt myślenia. Bardili twierdził, że myśl nie ma wewnętrznej możliwości rozwoju, co prowadziło go do redukcji myślenia do obliczeń arytmetycznych.
Dzieła
- Grundriss der ersten Logik (1800)
- Über die Gesetze der Ideenassociation (1796)
- Briefe über den Ursprung der Metaphysik (1798)
- Philos. Elementarlehre (1802-1806)
- Beiträge zur Beurteilung des gegenwärtigen Zustandes der Vernunftlehre (1803)
Bardili pozostaje postacią mniej znaną w historii filozofii, ale jego idee przyczyniły się do późniejszych rozważań w niemieckiej myśli filozoficznej.
