Chieftain (FV4201)
Chieftain to brytyjski czołg podstawowy, który był wielokrotnie modernizowany i produkowany w latach 1966-1978. Wyprodukowano łącznie 2265 egzemplarzy, a jego użytkownicy to m.in. Iran, Jordania, Kuwejt i Oman.
Historia rozwoju
Prace nad Chieftainem rozpoczęły się w 1951 roku jako następca czołgu Centurion. Pierwszy prototyp powstał w 1959 roku, a czołg przeszedł testy wojskowe w 1962 roku. W 1963 roku podjęto decyzję o jego przyjęciu do uzbrojenia, a produkcję seryjną rozpoczęto w 1966 roku.
Chieftain wszedł do służby w 1967 roku, zyskując status głównego czołgu brytyjskiej armii w latach 70. i 80. W 1983 roku rozpoczęto wprowadzanie jego następcy, czołgu Challenger, jednak Chieftain pozostał w służbie do lat 90. Używany był także w konfliktach, m.in. w wojnie iracko-irańskiej.
Opis techniczny
Chieftain jest czołgiem o długości 10,795 m, szerokości 3,504 m i wysokości 2,895 m. Jego masa wynosi 55 ton. Pojazd ma przedział kierowania z przodu, bojowy w środkowej części oraz napędowy z tyłu. Załoga składa się z czterech członków: dowódcy, działonowego, ładowniczego i kierowcy.
Broń czołgu to armata kal. 120 mm oraz dwa karabiny maszynowe kal. 7,62 mm. Chieftain był produkowany w wielu wersjach, w tym:
- Chieftain Mk.1 – wersja przedseryjna.
- Chieftain Mk.2 – mocniejszy silnik (650 KM).
- Chieftain Mk.3 – dodatkowe wyposażenie i zmodyfikowany silnik (720 KM).
- Chieftain Mk.5 – wersja produkcyjna z 750-konnym silnikiem.
- Chieftain Mk.11 – zaawansowana wersja z systemem NBC i TOGS.
Podsumowanie
Chieftain był znaczącym czołgiem w historii brytyjskich sił zbrojnych, wyróżniającym się nowoczesnymi jak na swoje czasy rozwiązaniami technologicznymi. Czołg pozostaje w pamięci jako symbol brytyjskiej myśli wojskowej i brał udział w wielu ważnych konfliktach.
