Charon – Księżyc Plutona
Charon jest największym księżycem Plutona, odkrytym w 1978 roku przez amerykańskiego astronom Edwarda Bowella. Jego nazwa pochodzi od postaci mitologicznej, przewoźnika dusz przez rzekę Styks w mitologii greckiej.
Podstawowe informacje
- Średnica: Około 1212 kilometrów.
- Odległość od Plutona: Średnio 19 570 kilometrów.
- Orbita: Czas obiegu wokół Plutona wynosi około 6,4 dni.
Charakterystyka
Charon jest unikalnym obiektem ze względu na swoje właściwości orbitalne. Pluton i Charon krążą wokół wspólnego środka masy, co sprawia, że system ten można określić jako binarny. Ma to znaczenie dla badań dotyczących układów planetarnych.
Powierzchnia i skład
Powierzchnia Charona jest pokryta lodem wodnym, a także innymi związkami, takimi jak amoniak. Analizy wskazują na istnienie różnorodnych form terenu, w tym dużych kanionów i gór. Na Charonie można zaobserwować także ciemne plamy, które są przedmiotem badań naukowych.
Badania i misje
W 2015 roku sonda New Horizons przeprowadziła bliskie obserwacje systemu Plutona i Charona. Misja dostarczyła cennych informacji na temat ich geologii, atmosfery oraz interakcji między nimi. Odkrycia te przyczyniły się do lepszego zrozumienia układów księżycowych w Układzie Słonecznym.
Podsumowanie
Charon jest interesującym obiektem, który dostarcza cennych danych na temat procesów geologicznych oraz dynamiki układów planetarnych. Jego badania przyczyniają się do pogłębienia wiedzy o planetach karłowatych i ich księżycach.
