Chalkolit (Epoka Miedzi)
Chalkolit, znany także jako eneolit, to epoka prehistorii, stanowiąca przejście między epokami kamienia a brązu. Charakteryzuje się pojawieniem się użytkowych wyrobów metalowych, głównie z miedzi, obok tradycyjnych narzędzi kamiennych.
Czas trwania i obszar występowania
Czas trwania chalkolitu różni się w zależności od regionu:
- Polska: Pierwsze wyroby z miedzi pojawiły się w drugiej połowie IV tysiąclecia p.n.e. w kulturze lendzielskiej i grupach kultury polgarskiej. Znalezienia te są nieliczne i głównie importowane, z nielicznymi śladami rodzimego odlewnictwa (np. Złota k. Sandomierza).
- Czechy: Okres ten trwał od 4400 do 2000 lat p.n.e.
- Egipt: Chalkolit datuje się na lata 5500–3100 p.n.e.
- Europa (kultura Vinča): Znaleziono warsztat hutnictwa miedzi datowany na ten sam początkowy okres, a także ozdobne figurki miedziane.
Znaczenie epoki
Chalkolit jest istotnym okresem w historii ludzkości, gdyż to właśnie wtedy zaczęto wprowadzać metal do codziennego użytku, co miało znaczący wpływ na rozwój technologii oraz kultury ludów neolitycznych.
Bibliografia
- Tadeusz Dziekoński: Metalurgia miedzi w osadzie kultury ceramiki wstęgowej malowanej w Złotej pow. Sandomierz. Studia dziejów górnictwa i hutnictwa, Vol. 7.
- Zbigniew Bukowski: Pamiętnik muzeum miedzi. Okręgowe muzeum miedzi w Legnicy. Legnica: Wyd. Towarzystwa Przyjaciół Nauk w Legnicy, 1982.