Carl Friedrich Georg Spitteler
Carl Spitteler (ur. 24 kwietnia 1845 w Liestal, zm. 29 grudnia 1924 w Lucernie) był szwajcarskim pisarzem i poetą niemieckojęzycznym, reprezentującym neoklasycyzm. W 1920 roku otrzymał Nagrodę Nobla w dziedzinie literatury za rok 1919, jako pierwszy Szwajcar w historii.
Życiorys
Spitteler urodził się jako pierwszy z trzech synów sędziego Karla Spittelera. W młodości uczęszczał do gimnazjum w Bazylei, gdzie kształcił się pod okiem znanych nauczycieli, takich jak Jacob Burckhardt. Zgodnie z oczekiwaniami ojca studiował prawo, lecz po dwóch semestrach zrezygnował i wyruszył w podróż po Szwajcarii. Ostatecznie osiedlił się w Lucernie.
W latach 1865-1869 studiował teologię w Zurychu i Heidelbergu. Następnie pracował jako prywatny nauczyciel w Petersburgu i Finlandii. Po powrocie do Szwajcarii uczył w szkole dla dziewcząt w Bernie, a także działał jako dziennikarz w Bazylei oraz felietonista w Neue Zürcher Zeitung.
W 1914 roku wygłosił kontrowersyjną mowę Unser Schweizer Standpunkt, apelując o neutralność Szwajcarii w czasie I wojny światowej, co spotkało się z krytyką, szczególnie w Niemczech. Nagroda Nobla została mu przyznana po tych wydarzeniach, w 1920 roku.
Spitteler zmarł 29 grudnia 1924 roku w Lucernie, a jego proza i poezja, w tym autobiograficzna powieść Imago (1906), do dziś są cenione w literaturze niemieckojęzycznej.
Przypisy
Bibliografia
- Pisarze niemieckojęzyczni XX wieku. Leksykon encyklopedyczny PWN, red. Marek Zybury, Warszawa-Wrocław, 1996.
- D. Sośnicka, Der Schweizer Literaturpreisträger Carl Spitteler – ein Epigone oder Bahnbrecher der modernen Erzählkunst in der Deutschschweizerischer Literatur?, Colloquia Germanica Stetinensia 19, 2011.
