Carl Ritter (ur. 7 sierpnia 1779 w Quedlinburgu, zm. 28 września 1859 w Berlinie) – niemiecki geograf, uznawany obok Aleksandra Humboldta za twórcę nowożytnej geografii, zwolennik regionalnego ujmowania zjawisk i studiów porównawczych, pierwszy profesor geografii.
Życiorys
Carl Ritter urodził się 7 sierpnia 1779 roku w Quedlinburgu, jako jedno z sześciorga dzieci, w rodzinie pastora F. W. Rittera. Początkowo nauczany był w domu, a jego nauczycielem był Johann Christoph Friedrich GutsMuths (1759–1839). W 1785 roku wraz z bratem rozpoczął naukę w Philanthropinum w Schnepfenthal, gdzie GutsMuths został zatrudniony jako nauczyciel.
W 1796 roku został przewidziany na wychowawcę synów bankiera frankfurckiego Johanna Jakoba Bethmann-Hollwega (1748–1808) i wysłany na studia na uniwersytet w Halle. W latach 1798–1820 pracował dla rodziny Bethmann Hollweg, najpierw jako nauczyciel, a następnie jako towarzysz podróży. Zainteresowany geografią, sam kształcił się w tej dziedzinie. W 1806 roku wydał pracę o nauczaniu geografii – Einige Bemerkungen über den methodischen Unterricht in der Geographie. Towarzyszył najmłodszemu synowi Bethmann-Hollwega Moritzowi Augustowi von Bethmann-Hollweg (1795–1877) podczas jego studiów na uniwersytecie Getyndze, samemu poświęcając się studiom geograficznym.
W 1820 roku Ritter został pierwszym profesorem geografii (niem. Professor der Erd-, Länder-, Völker- und Staatenkunde) na uniwersytecie w Berlinie. Jego wykłady cieszyły się ogromna popularnością, przyciągając 300–400 słuchaczy, do których często dołączał Alexander von Humboldt. Jego studentami byli m.in. rosyjski geograf Piotr Pietrowicz Siemionow-Tian-Szanski (1827–1914), francuski geograf Élisée Reclus (1830–1905) i szwajcarski geograf Arnold Henri Guyot (1807–1884).
W latach 1823–1853 Ritter prowadził zajęcia z geografii w pruskiej szkole wojskowej Preußische Kriegsakademie. W 1829 roku współzałożył berlińskie towarzystwo geograficzne Gesellschaft für Erdkunde, któremu wielokrotnie przewodniczył.
Zmarł w Berlinie 28 września 1859 roku.
Działalność naukowa
Uważany, obok Alexandra von Humboldta (1769–1859) za twórcę nowożytnej geografii. Ustanowił geografię na stałe jako przedmiot nauczania. Wiele jego prac geograficznych nie ma bibliografii naukowej, wielu z nich pozostało nieukończonych. Według Rittera wiedza o ziemi, nauki przyrodnicze, historia i etnologia łączyły się w jedną, nową naukę – geografii. Opowiadał się za regionalnym ujmowaniem zjawisk i prowadzeniem studiów porównawczych – tak pojmowaną geografię nazywał ziemioznawstwem (niem. Erdkunde)
}}
Bibliografia
* }}
* }}
* }}
*
* }}
* }}
Linki zewnętrzne
* (58 MB)
Kategoria:Niemieccy geografowie
Kategoria:Urodzeni w 1779
Kategoria:Zmarli w 1859
Kategoria:Ludzie urodzeni w Quedlinburgu
Kategoria:Wykładowcy Uniwersytetu Humboldtów w Berlinie
Kategoria:Niemieccy członkowie Pruskiej Akademii Nauk
