Carl Humann
Carl Humann (1839-1896) był niemieckim inżynierem i archeologiem-samoukiem, znanym z przeprowadzonych wykopalisk w starożytnym Pergamonie.
Życiorys
Urodził się w Steele, w Nadrenii, gdzie uczęszczał do gimnazjum. Po ukończeniu Królewskiej Akademii Budowlanej w Berlinie, wyjechał w 1861 roku do Lewantu, gdzie pracował jako inżynier budownictwa drogowego. Jego kariera obejmowała pracę w Izmirze, Konstantynopolu oraz na tureckich Bałkanach.
W 1864 roku po raz pierwszy odwiedził Bergamę, blisko ruin Pergamonu. Zafascynowany starożytnością, powrócił tam w 1866 roku, gdzie rozpoczął badania archeologiczne, przesyłając znaleziska do muzeów w Berlinie. W 1872 roku został członkiem Niemieckiego Instytutu Archeologicznego. Mimo licznych eksponatów, nie uzyskał wsparcia finansowego, co skłoniło go do opuszczenia Bergamy na kilka lat.
W 1878 roku, dzięki wsparciu Aleksandra Conze, Humann wznowił wykopaliska w Pergamonie. Odkrył Wielki Ołtarz Zeusa, który jest jednym z najważniejszych znalezisk archeologicznych. Działalność Humanna obejmowała również badania w Yazılıkaya oraz na górze Nemrut, a także w greckim mieście Magnezja. Po jego śmierci prace w Priene kontynuował Theodor Weigand.
Publikacje
- Die Ergebnise der Ausgrabungen zu Pergamon (1880)
- Reisen in Kleinasien und Nordsyrien (1890)
Carl Humann zmarł w Izmirze, pozostawiając po sobie znaczący wkład w archeologię i badania nad starożytnością. Jego prace przyniosły cenne odkrycia, które wpłynęły na zrozumienie historii regionu.
