Bylica draganek (Artemisia dracunculus L.)
Bylica draganek, znana również jako estragon zwyczajny, to roślina z rodziny astrowatych, występująca dziko w Azji, południowo-wschodniej Europie oraz Ameryce Północnej. W krajach takich jak Hiszpania, Niemcy i Francja jest szeroko stosowana, a w szczególności we Francji zyskała miano króla przypraw. W Polsce jest uprawiana jako kenofit i efemerofit.
Morfologia
Bylica draganek jest byliną o wysokości do 150 cm, z prostą, lekko zdrewniałą łodygą. Liście mają kształt lancetowaty lub równowąski, są zaostrzone, całobrzegie i lekko zwisające. Kwiaty tworzą koszyczki, które są mniejsze niż u bylicy piołun i zebrane w luźne wiechy.
Biologia i ekologia
Roślina ta kwitnie od lipca do października. Preferuje stanowiska nasłonecznione oraz gleby próchniczne i wilgotne. W naturalnym środowisku można ją spotkać w pobliżu dróg, budynków oraz na rumowiskach. Liczba chromosomów wynosi 2n=18.
Zastosowanie
- Sztuka kulinarna:
- Używany do zaprawiania octów ziołowych i musztardy.
- Stosowany w kiszeniu ogórków i kapusty.
- Świeże ziele dodawane do sałatek oraz zup.
- Poprawia smak potraw bezsolnych.
- Doskonale komponuje się z drobiem, rybami i potrawami jajecznymi.
- Nie należy go gotować.
- Roślina lecznicza:
- Stanowi składnik mieszanek ziołowych, a surowcem zielarskim jest ziele estragonu (Herba Dracunculi).
- Zawiera olejki eteryczne, gorycze, garbniki oraz minerały, w tym jod.
- Działa lekko moczopędnie, wspomaga trawienie oraz uzupełnia witaminę A.
- Stosowany przy braku apetytu oraz zaburzeniach żołądkowych.
Estragon łatwo rozmnaża się przez podział starszych roślin wiosną. Nie wymaga specjalnej pielęgnacji, wystarczy regularne odchwaszczanie i podlewanie.
Klasyfikacja
Bylica draganek należy do rodziny Asteroideae, jest rośliną przyprawową i leczniczą, opisaną przez Karola Linneusza.
