Układ Bullpup w Broni Indywidualnej
Układ bullpup to konstrukcja broni, w której komora zamkowa znajduje się za mechanizmem spustowym, co pozwala na skrócenie długości broni przy zachowaniu długiej lufy. Termin ten po raz pierwszy pojawił się w 1901 roku w karabinie Thorneycrofta. W 1936 roku francuski wynalazca Henri Delacre opatentował pistolet maszynowy w tym układzie.
Reklama
Zalety układu bullpup
- Większa długość lufy w porównaniu z tradycyjnymi konstrukcjami, co zwiększa celność i zasięg broni.
- Zmniejszenie podrzutu, co poprawia celność, szczególnie podczas strzelania ciągłego.
Wady układu bullpup
- Trudniejszy mechanizm spustowy z powodu skomplikowanego połączenia z resztą mechanizmu.
- Utrudniona wymiana magazynka w pozycji leżącej, chociaż niektórzy uważają, że jest to łatwiejsze niż w tradycyjnych układach w pojazdach.
- Wysoka linia celownicza, co wymusza podnoszenie się strzelca ponad osłonę.
- Zmniejszony zasięg ciosu w walce na bagnety.
- Odczuwanie odrzutu wystrzału ze względu na bliskość gniazda wylotowego łusek do twarzy.
- Problem z wyrzucaniem łusek, które mogą trafiać strzelca w twarz; rozwiązania obejmują różne metody kierowania wyrzucania łusek.
Przykłady broni w układzie bullpup
- KBP A-91M
- Afanasiew TKB-011M
- Karabin Barrett M95
- Bor
- Bushmaster M17S
- FN F2000
- Hajbar KH2002
- IMI TAR-21
- Steyr AUG
- Walther WA 2000
Podsumowanie
Układ bullpup w broni indywidualnej oferuje szereg zalet, takich jak zwiększona celność i zmniejszony podrzut. Jednakże, zmaga się z pewnymi wadami, które mogą wpływać na praktyczność w użyciu. Mimo to, wiele nowoczesnych modeli broni wykorzystuje ten układ, co świadczy o jego popularności i zastosowaniu w różnych warunkach bojowych.
Reklama
