BTR-152 (ros. БТР-152) – kołowy transporter opancerzony opracowany w ZSRR po II wojnie światowej.
Historia
Prace nad BTR-152 rozpoczęto w 1946 roku w zakładach ZiS, gdzie nadano mu oznaczenie fabryczne ZiS-152. Pojazd wyposażono w napęd na wszystkie koła w układzie 6×6, co zapewniało lepsze właściwości terenowe. W konstrukcji zastosowano pojedyncze koła zamiast bliźniaczych, co było istotną modyfikacją w porównaniu do ciężarówki ZiS-151.
Dane techniczne
- Typ pojazdu: transporter opancerzony
- Załoga: 2+8
- Silnik: gaźnikowy, 6-cylindrowy, 110 KM
- Prędkość maksymalna: 75 km/h
- Zasięg: 550–650 km
- Uzbrojenie: 1 km SG-43/SGMB kal. 7,62 mm
- Masa: 6,7 t (bojowa: 8,6 t)
- Pancerz: spawany z płyt walcowanych
Służba
BTR-152 wszedł do służby w radzieckiej piechocie zmechanizowanej w 1950 roku i był prezentowany publicznie na defiladzie w Moskwie w 1951 roku. Pojazdy te były podstawowym sprzętem tego typu w latach 50. i 60. XX wieku, używanym przez Armię Radziecką w konfliktach, takich jak Węgry w 1956 roku oraz Czechosłowacja w 1968 roku. Transportery znalazły się w uzbrojeniu wielu państw, w tym członków Układu Warszawskiego oraz armii krajów arabskich i afrykańskich.
Do 1963 roku wyprodukowano 12 421 egzemplarzy BTR-152 we wszystkich modyfikacjach. Obecnie pojazdy można znaleźć w różnych muzeach w Polsce, takich jak Muzeum Techniki Wojskowej w Zabrzu czy Muzeum Wojska Polskiego w Warszawie.
Podsumowanie
BTR-152 to rozpoznawalny transporter opancerzony, który odgrywał kluczową rolę w armiach krajów socjalistycznych w drugiej połowie XX wieku. Dzięki swojej konstrukcji i właściwościom terenowym, nadal jest obiektem zainteresowania w muzeach i wśród miłośników historii militarnej.
