Wiąz górski
Wiąz górski (Ulmus glabra) to gatunek drzewa z rodziny wiązowatych, który występuje głównie w Europie. Charakteryzuje się dużą odpornością na niekorzystne warunki atmosferyczne i szkodniki, co czyni go popularnym w zachodnioeuropejskich lasach. Wiąz górski osiąga przeciętnie wysokość od 20 do 30 metrów, a jego korona ma szeroki, rozłożysty kształt.
Cechy morfologiczne
Drzewo to ma ciemnozielone, asymetryczne liście o ząbkowanych brzegach. Kora jest szara i gładka, stając się z wiekiem bruzdowana. Wiąz górski wytwarza małe, niepozorne kwiaty, które pojawiają się wczesną wiosną, zanim rozwiną się liście.
Występowanie
Wiąz górski rośnie w różnych typach siedlisk, od lasów liściastych po tereny podmokłe. Preferuje gleby żyzne, wilgotne oraz dobrze nasłonecznione miejsca. Jego zasięg obejmuje głównie kraje Europy Środkowej i Północnej, a także części Azji.
Znaczenie ekologiczne i gospodarcze
- Środowisko: Wiąz górski odgrywa ważną rolę w ekosystemach, dostarczając schronienia i pokarmu dla różnych gatunków zwierząt, w tym ptaków i owadów.
- Przemysł: Drewno wiązu jest cenione w stolarstwie i meblarstwie ze względu na swoją wytrzymałość oraz estetykę.
Ochrona gatunku
W ciągu ostatnich kilku dekad wiąz górski zmagał się z chorobami, takimi jak holenderska choroba wiązów, co spowodowało spadek populacji. W związku z tym prowadzone są działania mające na celu ochronę i reintrodukcję tego gatunku w naturalnych siedliskach.
Podsumowanie
Wiąz górski to istotny element europejskich ekosystemów, ceniony zarówno za swoje właściwości ekologiczne, jak i gospodarcze. W obliczu zagrożeń, jakie stają przed tym gatunkiem, ważne jest podejmowanie działań na rzecz jego ochrony.
