Święty Bruno Kartuz
Bruno Kartuz (ur. ok. 1027, Kolonia; zm. 6 października 1101, Kalabria) był niemieckim świętym Kościoła katolickiego i założycielem zakonu kartuzów. Jego wspomnienie liturgiczne obchodzone jest 6 października.
Życiorys
Bruno pochodził z arystokratycznej rodziny, a swoje wykształcenie zdobył w Reims, gdzie rozpoczął studia nad siedmioma sztukami wyzwolonymi. Wkrótce został mistrzem szkoły oraz scholastykiem. Jako przeciwnik symonii i zwolennik nominalizmu, uczestniczył w dyskusjach teologicznych, w tym sporze o przeistoczeniu. Pełnił funkcje profesora oraz kanonika w katedrze w Reims do roku 1076.
W latach 70. XI wieku wszedł w konflikt z arcybiskupem Manassèsem I, co skłoniło go do rezygnacji z urzędów i opuszczenia Reims. Po pewnym czasie Bruno udał się do Molesme, a następnie do Grenoble, gdzie z grupą towarzyszy założył nową wspólnotę na masywie Chartreuse. W 1084 roku powstała tam Wielka Kartuzja, zatwierdzona formalnie przez synod w Grenoble w 1086 roku.
W 1090 roku Bruno został wezwany do Rzymu przez papieża Urbana II, który poprosił go o doradztwo. Po roku Bruno powrócił do Kartuzji, jednak podjął decyzję o założeniu nowej wspólnoty w Kalabrii, gdzie zmarł w 1101 roku. Jego szczątki przeniesiono do opactwa św. Stefana w 1193 roku.
Kult i ikonografia
W 1514 roku papież Leon X zezwolił na kult św. Brunona w zakonie kartuzów, a w 1623 roku Grzegorz XV rozszerzył go na Kościół powszechny. Święty Bruno jest przedstawiany w białym habicie z atrybutami takimi jak czaszka, księga, krzyż, globus oraz mitra.
- Patron kartuzów i miasta Kartuzy
- Wspólnota modlitewna w Polsce – Polska Fraternia św. Brunona
W Polsce istnieje wspólnota modlitewna o charyzmacie kartuzjańskim, która ma oficjalną aprobatę Generała Zakonu Kartuzów. W przeszłości w krużgankach kartuzji kolońskiej znajdowały się gotyckie obrazy przedstawiające sceny z życia św. Brunona.
