Bronisław Taraszkiewicz
Bronisław Taraszkiewicz (Branisłaŭ Taraškievič) urodził się 20 stycznia 1892 roku w Maciuliszkach, a zmarł 29 listopada 1938 w Mińsku. Był białoruskim politykiem, posłem na Sejm Rzeczypospolitej Polskiej oraz przewodniczącym Białoruskiego Klubu Poselskiego.
Życiorys
Taraszkiewicz wychował się w rodzinie chłopskiej na Wileńszczyźnie. W czasie nauki w gimnazjum w Wilnie angażował się w polskie organizacje narodowe. Po ukończeniu studiów na Uniwersytecie Petersburskim w 1916 roku, pracował jako nauczyciel i wykładowca języka rosyjskiego oraz literatury. W 1917 roku stał się jednym z liderów Białoruskiej Socjalistycznej Gromady oraz Białoruskiego Komitetu Narodowego.
W 1918 roku prowadził zajęcia z języka białoruskiego w Mińskim Instytucie Pedagogicznym oraz opublikował pierwszy podręcznik gramatyki języka białoruskiego. W 1921 roku został dyrektorem białoruskiego gimnazjum w Wilnie. W 1922 roku został wybrany posłem na Sejm, gdzie działał na rzecz autonomii Białorusi oraz promował język białoruski jako urzędowy.
W 1925 roku dołączył do Komunistycznej Partii Zachodniej Białorusi i wraz z innymi politykami stworzył Białoruską Włościańsko-Robotniczą Hromadę. Organizacja ta szybko zyskała na znaczeniu, jednak w 1927 roku została zdelegalizowana, a Taraszkiewicz został uwięziony. Po wyjściu na wolność w 1930 roku, ponownie aresztowano go w 1931 roku, a w 1932 roku skazano na osiem lat więzienia. W 1933 roku zgodził się na repatriację do ZSRR, gdzie pracował w Międzynarodowym Instytucie Rolnym.
W 1937 roku został aresztowany w czasie „wielkiej czystki” i rozstrzelany w 1938 roku. Zrehabilitowano go w 1957 roku. Taraszkiewicz jest również znany z opracowania systemu ortografii białoruskiej, zwanej potocznie taraszkiewicą, oraz z tłumaczenia dzieł literackich, w tym Pana Tadeusza i Iliady.
Upamiętnienie
- Tablice pamiątkowe znajdują się w Mołodecznie oraz w Radoszkowicach.
- 5 marca 1969 roku jego imię nadano Liceum Ogólnokształcącemu z BJN w Bielsku Podlaskim.
