|commons =
}}
Bronisław Knaster (ur. 22 maja 1893 w Warszawie, zm. 3 listopada 1980 we Wrocławiu) – polski matematyk.
Życiorys
Urodził się w rodzinie Ludwika i Felicji z Wierników. W latach 1911–1914 studiował medycynę i nauki przyrodnicze na Sorbonie i w Ecole de Médecine w Paryżu. Od roku 1915 studiował matematykę na Uniwersytecie Warszawskim. W 1915 był członkiem straży obywatelskiej m.st. Warszawy, w latach 1916–1918 działał w POW.
Dorobek naukowy i dydaktyczny
Liczne prace z topologii, zasłynął konstrukcją pierwszego przykładu continuum dziedzicznie nierozkładalnego (tzw. pseudołuk, zwany też krzywą Knastera) i rozwojem teorii zbiorów spójnych.
W teorii mnogości znane jest jego twierdzenie, że każda nieprzeliczalna rodzina odcinków otwartych na prostej zawiera nieprzeliczalną podrodzinę odcinków o parami niepustych przekrojach. Wynik ten jest uhonorowany w nazwie własności Knastera pojęć forsingu.
W 1963 roku otrzymał Nagrodę Państwową I stopnia.
Był nauczycielem wielu polskich topologów, m.in. był promotorem rozpraw doktorskich: J. J. Charatonika, A. Lelka, R. Dudy, J. Mioduszewskiego, M. Reichbacha.
Ordery i odznaczenia
* Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (29 września 1955)
* Złoty Krzyż Zasługi (22 lipca 1950)
*Medal 10-lecia Polski Ludowej (14 stycznia 1955)
