Branko Ćopić
Branko Ćopić (ur. 1 stycznia 1915 w Hašani, zm. 26 marca 1984 w Belgradzie) był serbskim poetą i prozaikiem, znanym z twórczości dotyczącej tematyki wojennej, w szczególności partyzanckiej. W jego dorobku literackim znajdują się także opowiadania i wiersze dla dzieci oraz młodzieży, w których często przejawiają się wątki autobiograficzne.
Ćopić pochodził z rodziny chłopskiej i ukończył studia filozoficzne na Uniwersytecie w Belgradzie. W czasie II wojny światowej walczył w oddziałach partyzanckich, pełniąc również rolę korespondenta wojennego dla pisma „Borba”. Po wojnie osiedlił się w Belgradzie, gdzie skupił się na pracy twórczej.
Wybrana twórczość
- 1952 – Пролом (wyd. pol. Płomienne lato, tłum. Maria Krukowska, 1958)
- 1957 – Глуви барут
- 1958 – Не тугуј бронзана стражо
- 1964 – Осма офанзива (wyd. pol. Ósma ofensywa, tłum. Maria Krukowska, 1967)
- 1970 – Башта сљезове боје (wyd. pol. Ikona z koniem, tłum. Magdalena Petryńska, 1974)
- 1975 – Делије на Бихаћу
Ćopić jest uznawany za jednego z ważniejszych serbskich pisarzy XX wieku, a jego prace do dziś cieszą się dużym uznaniem.
