Brandenburgia (prowincja)

Prowincja Brandenburgia

Prowincja Brandenburgia była częścią Prus, a później zjednoczonych Niemiec do 1945 roku. Została utworzona w 1815 roku, a w 1939 roku miała powierzchnię 38 275 km² oraz populację wynoszącą 3 023 443 mieszkańców. W tym samym roku zmieniono jej nazwę na Marchia Brandenburska.

Zmiany terytorialne

Brandenburgia obejmowała tereny historycznej Marchii Brandenburskiej, z wyjątkiem obszaru Starej Marchii. W wyniku kongresu wiedeńskiego do prowincji włączono północną Saksonię (Dolne Łużyce). W 1881 roku Berlin został administracyjnie wydzielony, ale pozostawał pod nadzorem nadprezydenta Brandenburgii. W 1920 roku część terytorium przyłączono do Wielkiego Berlina. W 1938 roku do Brandenburgii przyłączono obszary zlikwidowanej Marchii Granicznej, a w zamian odłączono niektóre powiaty na rzecz nowo utworzonej rejencji pilskiej. Po II wojnie światowej, terytoria na wschód od Odry zostały przekazane Polsce, a Brandenburgia stała się częścią Niemieckiej Republiki Demokratycznej, a od 1990 roku jest krajem związkowym w Republice Federalnej Niemiec.

Podział administracyjny

Stolicą Brandenburgii był Poczdam. Prowincja dzieliła się na trzy rejencje: berlińską, frankfurcką i poczdamską.

Rejencja berlińska

Berlin

Rejencja frankfurcka

Powiaty grodzkie:

Chociebuż (Cottbus)
Forst (Lausitz)
Frankfurt nad Odrą (Frankfurt (Oder))
Gubin (Guben)
Gorzów Wielkopolski (Landsberg (Warthe))

Powiaty ziemskie:

Calau
Cottbus
Crossen (Oder)
Luckau
Spremberg (Lausitz)
Weststernberg

Rejencja poczdamska