Bractwo Arwalskie

Bractwo Arwalskie

Bractwo Arwalskie, znane jako Arvales fratres („Bracia rolni”), było kolegium składającym się z 12 kapłanów w starożytnym Rzymie. Ich działalność koncentrowała się na czci bogini Dea Dia oraz Marsa, a nazwa bractwa wywodzi się od łacińskiego słowa arvum, oznaczającego „niwa”.

Obrzędy i Święta

W świątyni Dea Dia, bracia modlili się o urodzajne zbiory, wykonując taniec związany z kultem płodności. Kluczowym świętem bractwa były obchody Ambarvalie, które miały miejsce w kwietniu. Przebieg tego święta został opisany w dokumentach zwanych Acta urbis.

• Bracia przywdziewali wieńce z kłosów.
• Oprowadzali ofiarne zwierzęta po polach.
• Po ich zabiciu tańczyli i śpiewali pieśni na cześć Marsa i larów.

Dzieła i Dziedzictwo

Pieśni bractwa, znane jako Carmen Arvale, zostały spisane w czasach cesarstwa i są uznawane za jeden z najstarszych zabytków poezji łacińskiej. To świadectwo kulturowe podkreśla znaczenie rytuałów rolniczych w starożytnym Rzymie oraz rolę bractwa w społeczności.