Bracia Morawscy
Bracia Morawscy, znani również jako Ewangelicka Jednota Braterska, to ewangelicka wspólnota kościelna, która powstała w XVIII wieku w Niemczech, nawiązując do tradycji braci czeskich.
Historia
Geneza Kościoła Braci Morawskich sięga XVII wieku, kiedy to prześladowani husyci, ewangelicy i anabaptyści emigrowali do protestanckich krajów Świętego Cesarstwa. W latach 1722-1727 założyli osadę Straż Pańska (Herrnhut) w Łużycach Górnych, która stała się centrum ich religijnej wspólnoty. Arystokrata Nikolaus von Zinzendorf oraz biskup Dawid Nitschmann odegrali kluczowe role w jej rozwoju.
W 1749 roku Kościół przyjął konfesję ewangelicko-augsburską, stając się niezależnym zborowym ewangelickim w Saksonii. Bracia Morawscy rozpoczęli misje na szeroką skalę w Azji, Afryce i Ameryce Północnej, stając się pionierami w działalności misyjnej wśród protestantów. W XVIII wieku założyli wiele osad w Stanach Zjednoczonych, a ich wpływ na rozwój metodyzmu był znaczący.
Bracia Morawscy w Polsce
Na ziemiach polskich bracia morawscy pojawili się na początku XIX wieku. Ich niewielkie gminy ostatecznie zostały włączone do Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego. W okresie II Rzeczypospolitej centralnym ośrodkiem była wspólnota w Pabianicach. Najsilniejsza gmina znajdowała się w Pawłowiczkach, która przetrwała do 1945 roku, gdy ostatni członkowie wyemigrowali po II wojnie światowej.
Charakterystyka wyznania
Bracia Morawscy uznają zasady teologii reformacyjnej, takie jak solus Christus, sola gratia per fidem, sola scriptura. Kładą duży nacisk na działalność misyjną oraz ekumeniczną. Co roku publikują przewodnik do studiowania Biblii, który jest dostępny w wielu językach. Organizacyjnie działają w ramach 17 autonomicznych prowincji, a co 7 lat odbywa się synod, który podejmuje kluczowe decyzje dotyczące życia religijnego wspólnoty.
