Brachygrafia
Brachygrafia, jako dział paleografii, koncentruje się na badaniu i interpretacji skrótów, szczególnie istotnym dla historyków mediewistów, którzy często korzystali z nich w średniowiecznym piśmiennictwie. W szerszym kontekście, brachygrafia odnosi się do umiejętności tworzenia i rozumienia skrótów w tekstach.
Rodzaje Abrewiatur
W łacińskim systemie skrótów wyróżnia się kilka metod:
- Suspensja – skracanie przez ucięcie części wyrazu, pozostawiając początek.
- Kontrakcja – skracanie przez ściągnięcie, gdzie usunięta jest środkowa część wyrazu.
- Sigle – zastępowanie sylab specjalnymi znakami.
W starożytności dominowała suspensja, natomiast w średniowieczu najczęściej stosowano kontrakcję. Ważnym dziełem w tej dziedzinie jest Dizionario di abbreviature latini ed italiani Adriano Cappellego, wydane w 1912 roku.
Wybrane Sygle w Łacinie
Poniżej przedstawiono przykłady popularnych sygli w łacińskim piśmiennictwie:
- A. – Anno (roku)
- A.D. – Anno Domini (roku pańskiego)
- B.V.M. – Beata Virgo Maria (Błogosławiona Dziewica Maria)
- CV – Curriculum Vitae (życiorys)
- D.O.M. – Deo Optimo Maximo (Bogu największemu i najwyższemu)
- N.B. – Nota Bene! (zwróć uwagę)
- P.S. – Post Scriptum (dopisek)
- S.P.Q.R. – Senatus Populusque Romanus (Senat i Lud Rzymski)
- R.I.P. – Requiescat In Pace (niech odpoczywa w pokoju)
Wykorzystanie skrótów w piśmiennictwie łacińskim jest istotnym elementem badań historycznych, szczególnie w kontekście średniowiecza. Ich zrozumienie i umiejętne stosowanie wspiera interpretację tekstów z tego okresu.
