|gęstość zaludnienia = 269,75
|strefa numeracyjna = (+48) 94
|kod pocztowy = 78-449
|tablice rejestracyjne = ZSZ
|kod mapy = Borne Sulinowo (gmina)
|współrzędne = 53°34′52″N 16°32′00″E
|TERYT = 3215044
|SIMC = 0988715
|hasło promocyjne =
|adres urzędu miasta = al. Niepodległości 6
78-449 Borne Sulinowo
|commons = Category:Borne Sulinowo
|wikinews =
|wikicytaty =
|wikisłownik = Borne Sulinowo
|www = https://bornesulinowo.pl/
|bip = https://bip.bornesulinowo.pl/bip
}}
Borne Sulinowo (, ) – miasto w Polsce, w województwie zachodniopomorskim, w powiecie szczecineckim, siedziba władz gminy miejsko-wiejskiej Borne Sulinowo.
Miasto położone jest nad jeziorem Pile. W okolicy atrakcją jest tzw. podwodny las, tj. część wyspy, która zapadła się do jeziora. Dawniej płynął tu strumień Strullbach, który ginął w ziemi, a miejsce to nazywano Utraconym Źródłem ().
W latach 30. XX wieku na miejscu wsi Lipie () zbudowano garnizon wojskowy. W 1945 przejęła go Armia Czerwona i użytkowała do października 1992. W tym okresie miasto było wyłączone spod administracji polskiej. 5 czerwca 1993 nastąpiło uroczyste otwarcie miasta, a 1 października Borne Sulinowo otrzymało prawa miejskie. Do 1995 osiedliło się tutaj 1549 mieszkańców.
Układ miasta tworzy 35 ulic.
Historia
Do wieku XV tereny te były zamieszkiwane przez Pomorzan, od XVI wieku rozpoczęło się osadnictwo niemieckie. Położenie geograficzne i wynikłe z niego konsekwencje (wojny, przemarsze wojsk, próby zajęcia przez władców polskich, niemieckich i skandynawskich) nie sprzyjały rozwojowi gospodarki. Nie rozwijano tu przemysłu na większą skalę z powodu oddalenia od większych ośrodków przemysłowych.
W latach 1933–1939 rząd III Rzeszy wykupił część terenów i wysiedlił z nich ludność w celu budowy bazy wojskowej i utworzenia poligonu (okolice wsi Linde). W latach 1934–1937 utworzono Wał Pomorski. W 1936 zakończono budowę miasteczka militarnego dla szkoły artylerii Wehrmachtu, . Ponownie przebywał tu w dniach 5–8 września 1939. W garnizonie Groß Born stacjonowały jednostki dywizji pancernej Heinza Guderiana przed atakiem na Polskę w 1939. Na poligonie ćwiczyły oddziały Afrika Korps dowodzone przez gen. Rommla (drugim poligonem Afrika Korps była Pustynia Błędowska).
We wrześniu 1939 zorganizowano tu obóz jeniecki – początkowo przejściowy (Dulag), a od 9 listopada dla szeregowców (Stalag). Obóz ten funkcjonował do 1 czerwca 1940, po czym został przekształcony na oficerski Oflag II D Gross-Born, położony w pobliżu miejscowości Westfalenhof (dziś Kłomino). Do połowy 1942 przebywali tu jeńcy francuscy, później polscy. W lutym 1941 w obozie było 3731 Francuzów, a w styczniu 1945 – 5391 Polaków. Przetrzymywany był m.in. Leon Kruczkowski, a także trafiła tu duża część żołnierzy powstania warszawskiego.
Na początku 1945 żołnierze niemieccy opuścili miejscowość, po czym zajęła je Armia Czerwona, utrzymując jej militarny charakter. Utworzono tu doskonale strzeżoną bazę Północnej Grupy Wojsk. Mimo że obszar ten został w 1945 formalnie włączony do Polski, a w ewidencji gruntów figurował pod nazwą „tereny leśne”, to faktycznie był on oderwany od struktury terytorialnej kraju.
Nieopodal Bornego Sulinowa na zamkniętym terenie w Brzeźnicy znajdował się jeden z magazynów radzieckiej broni nuklearnej przechowywanej na terenie Polski, przeznaczonej do użycia (według planów operacyjnych) w czasie wojny z Zachodem – również przez Wojsko Polskie. W okolicznych lasach do dziś pozostały schrony po przewoźnych wyrzutniach SS-20.
Do 12 października 1992 wojsko radzieckie (w tym czasie już rosyjskie) ostatecznie opuściło Borne Sulinowo – było to 15 tysięcy żołnierzy kontyngentu 6 Witebsko-Nowogródzkiej Gwardyjskiej Dywizji Zmechanizowanej Armii Rosyjskiej. W kwietniu 1993 miasto zostało przekazane polskim władzom cywilnym. Po oficjalnym otwarciu miejscowości 5 czerwca, 1 października.
Co roku w mieście odbywa się Zlot Pojazdów Militarnych.
XI Międzynarodowy Zlot Pojazdów Militarnych – 1.JPG
XI Międzynarodowy Zlot Pojazdów Militarnych – 3.JPG
XI Międzynarodowy Zlot Pojazdów Militarnych – 5.JPG
XI Międzynarodowy Zlot Pojazdów Militarnych – 6.JPG
Na szczycie zachodniej elewacji Domu Oficera znajduje się płaskorzeźba przedstawiająca rycerza na koniu, trzymającego flagę ze swastyką. Swastyka jest częściowo przesłonięta przez głowę rycerza (zob.: zdjęcie). Przed 1994 znajdowało się tam godło Związku Radzieckiego, zasłaniając figurę.
Burmistrzowie Bornego Sulinowa
* Jacek Chrzanowski (1994–2002)
* Józef Tomczak (2002–2006)
* Renata Maria Pietkiewicz-Chmyłkowska (2006–2018)
* Dorota Chrzanowska (od 2018)
Transport
W 2013 oddano w mieście do użytku wielofunkcyjne lądowisko.
Kościoły i związki wyznaniowe
* parafia rzymskokatolicka pw. Świętego Brata Alberta
* zbór Kościoła Chrześcijan Baptystów
* zbór Ewangelicznego Związku Braterskiego
* zbór Świadków Jehowy z Salą Królestwa, ul. Marii Konopnickiej 8B/1
Cmentarze
* Cmentarz radzieckich wojskowych i cywili z bazy w Bornem Sulinowie, Szczecinka i innych garnizonów Pomorza
* Cmentarz wojenny żołnierzy polskich kampanii wrześniowej 1939 oraz żołnierzy radzieckich poległych podczas walk w rejonie Bornego Sulinowa w 1945
* Cmentarz parafialny, współczesny, czynny (al. Niepodległości)
Demografia
* Piramida wieku mieszkańców Bornego Sulinowa w 2014 roku.
Zabytki
* Dom Oficera z 1934–1936
* ruiny willi Guderiana z lat 30. XX w.
Administracja
Miasto jest siedzibą gminy miejsko-wiejskiej. W Radzie Miejskiej w Bornem Sulinowie zasiada 15 radnych. Organem wykonawczym jest burmistrz. Siedzibą władz jest Urząd Miejski przy al. Niepodległości.
Mieszkańcy Bornego Sulinowa wybierają parlamentarzystów z okręgu wyborczego Koszalin, a posłów do Parlamentu Europejskiego z okręgu wyborczego Gorzów Wielkopolski.
