Bonifacy VIII
Bonifacy VIII, właściwie Benedetto Caetani (ok. 1235 – 11 października 1303), był papieżem od 24 grudnia 1294 do swojej śmierci. Urodził się w Anagni w arystokratycznej rodzinie i studiował prawo w Bolonii. W 1281 roku został kardynałem diakonem, a w 1291 roku kardynałem prezbiterem.
Konklawe i pontyfikat
Po abdykacji Celestyna V, kardynałowie wybrali Bonifacego na papieża w trzecim głosowaniu. Podczas swojego pontyfikatu Bonifacy VIII angażował się w międzynarodowe negocjacje, m.in. dotyczące sporu o Sycylię, który zakończył się pokojem w Caltabellotta w 1302 roku. Bonifacy ogłosił również rok 1300 jako jubileuszowy, co przyciągnęło do Rzymu liczne pielgrzymki.
Konflikty z Filipem IV
Pontyfikat Bonifacego VIII był naznaczony konfliktem z królem Francji Filipem IV. Papież potępił obciążenie duchowieństwa podatkami w bulli Clericis laicos, co doprowadziło do wzajemnych oskarżeń. Filip IV oskarżył Bonifacego o nadużycia i zwołał sąd, na który papież się nie stawił. W 1303 roku Bonifacy został aresztowany przez wysłannika króla, Wilhelma Nogareta, ale udało mu się uciec dzięki mieszkańcom Anagni.
Śmierć i dziedzictwo
Bonifacy VIII zmarł 12 października 1303 roku. Po jego śmierci powstało powiedzenie opisujące jego rządy, które później stosowano do innych papieży: „Przyszedł jak lis, rządził jak lew, zdechł jako pies” (łac. Intravit ut vulpes, regnavit ut leo, mortuus est sicut canis.)
Bonifacy VIII w literaturze
W literaturze Bonifacy został sportretowany w Boskiej komedii Dantego jako „książę nowożytnych faryzeuszy”. Jego postać jest oceniana jako mądra, ale również okrutna i zachłanna.
Bibliografia
- Kazimierz Chłędowski, Rzym – Ludzie Odrodzenia, Warszawa 1957.
- Philip Schaff, History of the Christian Church, vol. vi, Grand Rapids, 1994.
- Alain Demurger, Templariusze. Proces 1307-1314, Wydawnictwo Astra: Kraków 2018.
