Święty Bonawentura z Bagnoregio
Święty Bonawentura, właściwie Giovanni Fidanza, urodził się w Bagnoregio w okolicach Viterbo między 1217 a 1221 rokiem. Był włoskim teologiem, filozofem scholastykiem, kardynałem i siódmym generałem zakonu franciszkanów. Zmarł 15 lipca 1274 roku w Lyonie.
Życiorys
Bonawentura był synem lekarza i odebrał podstawowe wykształcenie w szkole franciszkańskiej w rodzinnym mieście. Jego życie duchowe zyskało na intensywności po uzdrowieniu, które przypisał św. Franciszkowi. W 1235 roku rozpoczął studia w Paryżu, gdzie uczył się pod okiem znanych profesorów. W 1245 roku wstąpił do zakonu franciszkanów, przyjmując imię Bonawentura.
W 1257 roku został wybrany generałem zakonu. Jako lider starał się skonsolidować różne nurty myślowe w zakonie, kładąc nacisk na cnoty, a nie tylko ubóstwo. W 1273 roku został mianowany kardynałem biskupem diecezji Albano i zaangażował się w przygotowania do II soboru lyońskiego. Zmarł podczas obrad soboru, 15 lipca 1274 roku.
Myśl filozoficzna i teologiczna
Bonawentura był znany jako „Doktor Seraficki”, co odzwierciedlało jego nauki o miłości. W swoich dziełach, takich jak Breviloquium, Itinerarium mentis in Deum oraz Hexaemeron, łączył filozofię z mistycyzmem. Podobnie jak św. Augustyn, uważał, że poznanie Boga wymaga nie tylko racjonalnego myślenia, ale również wiary i miłości.
Wskazywał na znaczenie kontemplacji i modlitwy w życiu franciszkanina, podkreślając, że prawdziwe zjednoczenie z Bogiem odbywa się poprzez miłość. Jego podejście do teologii miało charakter praktyczny i miało na celu dążenie do pokoju i jedności z Bogiem.
Kult
W ikonografii Bonawentura przedstawiany jest w franciszkańskim habicie, często z biskupim krzyżem, kapeluszem kardynalskim oraz księgą. Jego wspomnienie liturgiczne w Kościele katolickim obchodzone jest 15 lipca, a w nadzwyczajnej formie rytu rzymskiego 14 lipca.