Bombarda – Machina Oblężnicza
Bombarda to wczesna forma działa, które pojawiło się w XIV wieku. Została zaprojektowana do miotania kamieni lub belek, a z czasem przekształciła się w odprzodowe działo dużego kalibru. Wizerunek Madonny z Dzieciątkiem odkryty na bombardzie z XV wieku, obecnie znajduje się na zamku w Kwidzynie.
Charakterystyka
Bombarda charakteryzowała się nieszablonową budową. Jej lufa miała węższą część denną oraz szerszą wylotową, a początkowo składała się z kilku listew połączonych pierścieniami. W XIV i XV wieku lufy zaczęto odlewać z brązu, co znacząco poprawiło ich jakość.
Wykorzystywano je głównie do burzenia murów obronnych, a także na okrętach, zwłaszcza w śródziemnomorskich galerach. Bombardy strzelały kulami kamiennymi, a później żelaznymi, z zasięgiem wynoszącym od 200 do 600 metrów.
Proces załadunku bombardy i wystrzału był skomplikowany i czasochłonny, co sprawiało, że produkcja tych machin była kosztowna.
Największa Bombarda
Największą znaną bombardą na świecie jest Car-puszka, która waży ponad 39 ton i została wyprodukowana w 1586 roku. Obecnie znajduje się na Kremlu w Moskwie.
Podsumowanie
Bombardy odegrały kluczową rolę w historii militariów, będąc jednymi z pierwszych dział artyleryjskich. Ich ewolucja oraz zastosowanie w oblężeniach stanowią ważny element rozwoju broni palnej.
Bibliografia
- PWN Leksykon: Wojsko, wojna, broń, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2001.
