Bolesław Tołłoczko (1882-1954) był polskim naukowcem w dziedzinie maszynoznawstwa i energetyki, profesorem Politechniki Warszawskiej oraz Łódzkiej. Był także członkiem Towarzystwa Naukowego Warszawskiego.
Życiorys
Bolesław Tołłoczko urodził się 13 stycznia 1882 roku w Świadościu k. Kowna w rodzinie ziemiańskiej. Ukończył gimnazjum we Lwowie w 1900 roku, a następnie studiował na Wydziale Mechanicznym Szkoły Politechnicznej we Lwowie, gdzie uzyskał dyplom w 1904 roku. Kontynuował naukę na Politechnice Wiedeńskiej, zdobywając tytuł inżyniera mechanika.
W latach 1905-1907 pracował jako asystent w Katedrze Części Maszyn i Kotłów Parowych, a następnie jako inżynier w różnych zakładach przemysłowych. W 1918 roku obronił habilitację na Politechnice Warszawskiej. Po uzyskaniu tytułu docenta, został profesorem nadzwyczajnym i kierownikiem Katedry Maszynoznawstwa.
Pełnił funkcję dziekana Wydziału Mechanicznego Politechniki Warszawskiej w latach 1929-1931 oraz 1946-1949. W czasie II wojny światowej organizował tajne nauczanie, a po wojnie był pierwszym dziekanem Wydziału Mechanicznego Politechniki Łódzkiej.
Osiągnięcia naukowe
Tołłoczko specjalizował się w budowie maszyn cieplnych i energetyce cieplnej. Jest autorem licznych publikacji dotyczących kotłów parowych, w tym:
- Przemysł kotlarski w Polsce (1920)
- Kotły parowe (1951-1956, 2 tomy)
- Ogólne uwagi o wyborze paleniska (1921)
- Kotły wysokoprężne (1930)
- Współczesne paleniska kotłowe (1932)
Zmarł 26 listopada 1954 roku w Warszawie i został pochowany na cmentarzu Powązkowskim. W 1955 roku odznaczono go Medalem 10-lecia Polski Ludowej.
Przypisy
O Bolesławie Tołłoczko można znaleźć więcej informacji w publikacjach, takich jak Biogramy uczonych polskich (1988).
