Bolesław Płotnicki
Bolesław Płotnicki (ur. 1913 w Kijowie, zm. 7 września 1988 w Warszawie) był polskim aktorem teatralnym i filmowym.
Życiorys
W 1935 roku ukończył studia leśnicze na Politechnice Lwowskiej. W 1938 roku awansował na podporucznika artylerii Wojska Polskiego. Po wybuchu II wojny światowej walczył w kampanii wrześniowej, a po jej zakończeniu trafił do niemieckiej niewoli, gdzie był aktorem w Teatrze Symbolów w Oflagu.
Po wojnie, w latach 1946–1949 pracował jako inspektor w Najwyższej Izbie Kontroli, następnie występował w Teatrze im. Stefana Jaracza w Olsztynie (1949–1953) oraz Teatrze Dramatycznym w Warszawie (1953–1978). W 1938 roku ożenił się z Salomeą Anną Klus, z którą miał dwóch synów. Zmarł w 1988 roku, a jego miejsce spoczynku znajduje się na cmentarzu Wilanowskim.
Filmografia
Wybrane filmy:
- Piątka z ulicy Barskiej (1953) – minister
- Pod gwiazdą frygijską (1954) – towarzysz Franciszek Olejniczak
- Zaczarowany rower (1955) – kierownik Mączyński
- Cień (1956) – kolejarz
- Rozwodów nie będzie (1963) – urzędnik w USC
- Miejsce dla jednego (1965) – przewodniczący Rady Zakładowej
- Sami swoi (1967) – Władysław Kargul (głos)
- Potop (1974) – ksiądz
- Akademia pana Kleksa (1983) – Don Kichot
Wybrane seriale:
- Wojna domowa (1965–1966) – Albert Einstein
- Stawka większa niż życie (1967–1968) – Józef Podlasiński
- Chłopi (1971–1972) – Ambroży
- Alternatywy 4 (1982–1983) – Antoni Kierka
Odznaczenia
- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (1986)
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1984)
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1977)
- Złoty Krzyż Zasługi (1970)
- Medal 10-lecia Polski Ludowej (1954)
Pochodzenie i śmierć
Bolesław Płotnicki był absolwentem Politechniki Lwowskiej, jeńcem Oflagu II B Arnswalde oraz II D Gross-Born. Po zakończeniu kariery aktorskiej osiedlił się w Warszawie, gdzie zmarł w 1988 roku.
