Jerzy II – Książę Halicko-Wołyński
Bolesław Jerzy II, znany również jako Bolesław Trojdenowicz, był księciem halicko-wołyńskim w latach 1325-1340. Urodził się około 1310 roku jako najstarszy syn księcia mazowieckiego Trojdena I i Marii Halickiej, córki księcia Jerzego I Lwowicza. Po przyjęciu prawosławia przyjął imię Jerzy II, jednak później zrezygnował z tego obrządku za namową papieża Jana XXII.
Wstąpienie na tron
Po śmierci dwóch ostatnich książąt z dynastii Rurykowiczów w 1323 roku, różni władcy, w tym Władysław Łokietek i Karol Robert, zaczęli ubiegać się o wpływy w Haliczu. Bolesław, mimo początkowych wątpliwości, stał się kandydatem, który mógł zjednoczyć wszystkie strony. W 1325 roku, po krótkim okresie rządów braci ze Śląska, Bolesław Trojdenowicz objął tron halicko-wołyński, gdzie zyskał tytuł „urodzonego księcia i władcy Rusi”.
Rządy i sojusze
Podczas swoich rządów Bolesław Jerzy II zmagał się z opozycją wewnętrzną oraz zagrożeniem ze strony Tatarów. W celu zabezpieczenia swojego księstwa, nawiązał sojusze z Polską oraz litewskim wielkim księciem Giedyminem. W 1331 roku zawarł formalny sojusz, żeniąc się z córką Giedymina, co umocniło jego pozycję.
Kontrowersje i śmierć
Bolesław Jerzy II był krytykowany za nadmierną opiekę nad mieszczanami oraz łagodne traktowanie katolickiego kleru. W 1338 roku uczestniczył w zjeździe w Wyszehradzie, gdzie omawiano kwestię militarnej pomocy dla Halicza. Zmarł bezpotomnie w 1340 roku, a według niektórych źródeł został otruty przez bojarów. Po jego śmierci Kazimierz III Wielki przejął kontrolę nad Haliczem.
Podsumowanie
Bolesław Jerzy II był kluczową postacią w historii Rusi Halicko-Wołyńskiej, jego rządy charakteryzowały się sojuszami politycznymi oraz wewnętrznymi kontrowersjami, które ostatecznie prowadziły do jego tragicznej śmierci.
